کریستوفر استوکس

اکبرگنجی
الجزیره

شاید بیش از چند بار در روز می‌شنویم که کروناویروس جدید، یک بیماری همه گیر است و رهبران جهان و مثلاً رانندگان اتوبوس را به شکلی یکسان آلوده می‌کند. آیا واقعاً می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که این ویروس کشنده، در نهایت بشریت مشترک ما را در این دنیای نابرابر، متحد می‌کند؟ پاسخ این سوال هنوز هم به درستی قابل بررسی نیست. در حالی که وکلا، بانکداران در امنیت خانه‌های خود مشغول به کار هستند، متخصصان کم درآمد مانند کارکنان مراقبت، کارگران، کارکنان بخش خدمات و رانندگان همچنان در محیط‌هایی کار می‌کنند که بیشترین خطر ابتلا به ویروس را دارد.

تاریخ انتشار: 

1399/01/29

پیتر سی بیکر

برگردان: عرفان ثابتی

همه‌چیز جدید، عجیب و حیرت‌آور به نظر می‌رسد. در عین حال، انگار دوباره داریم خوابی تکراری می‌بینیم. از جهتی، همین طور است. قبلاً چنین چیزی را در مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های پرفروش دیده‌ایم. کم‌وبیش با این وضعیت آشنا هستیم، و همین امر به نوعی آن را عجیب‌وغریب‌تر می‌کند.

 کرونا نظم جهانی را تغییر نخواهد داد و چین جانشین آمریکا نخواهد شد. اما اگر ترامپ رئیس جمهور آمریکا باقی بماند، کرونا به سادگی روندهای موجود را به سمت عوام‌گرایی، ملی‌گرایی و اقتدارگرایی خواهد برد. 

جوزف نای، استاد دانشگاه هاروارد 
فارین پالیسی

اکبر گنجی

همه‌گیری کرونا ویروس چه تغییر شکل ژئوپلیتیکی ایجاد می‌کند؟ بسیاری از مفسران پیش‌بینی می‌کنند که کرونا ویروس باعث پایان دوره جهانی شدن می شود که از سال ۱۹۴۵ تحت رهبری آمریکا شکل گرفته است. بعضی‌ها بحران کرونا را نقطه عطفی می‌بینند که به واسطه آن چین از آمریکا به عنوان یک قدرت جهانی پیشی خواهد گرفت. مطمئناً تغییراتی رخ خواهد داد، اما باید در مطرح ساختن این فرض که علل بزرگ دارای تأثیرات بزرگی هستند، احتیاط کرد. به عنوان مثال، همه‌گیری آنفولانزای ۱۹۱۹-۱۹۱۸ بیش از جنگ جهانی اول رخ داد، اما تغییرات پایدار جهانی که در طول دو دهه آینده آن به وقوع پیوست به واسطه جنگ بود نه بیماری.

تاریخ انتشار: 

1399/01/27

فرناز سیفی

این روزها که اخبار ویروس «کووید -۱۹»، کرونا، و هراس ناشی از آن سرخط همه‌ی خبرهاست، احتمالاً شما هم بارها نام رمان «طاعون» نوشته‌ی آلبر کامو یا رمان «کوری» به قلم ژوزه ساراماگو به یادتان آمده و یا سراغ قفسه‌ی کتاب‌خانه‌ی خودتان رفته و این دو رمان معروف را برداشته‌اید. ادبیات اما، در سراسر تاریخ‌ خود و در هر‌جغرافیا، آثار ارزنده و دردناکی دارد از نویسندگان و شاعران و تاریخ‌نگارانی که وحشت طاعون و بیماری‌های فراگیر را زیسته‌اند، با دو چشم خود شاهد بوده‌اند، عزیزی را از دست داده‌اند و درست مثل امروز ما در چهاردیواری خود محبوس شده‌اند.

یان لیانکه

 برگردان: فرناز سیفی

دانشجویان عزیز من،

امروز اولین جلسه‌ی آنلاین کلاس ما است. قبل از این‌که درس را شروع کنیم، اجازه دهید که گریزی از بحث بزنم.

بچه که بودم، وقتی که یک اشتباه را دو سه بار تکرار می‌کردم، والدین‌ام من را وادار می‌کردند که روبروی آن‌ها بایستم، به پیشانی‌ام اشاره می‌کردند و می‌‌پرسیدند: «چرا این‌قدر فراموشکاری؟»

با توجه به بحران بیماری واگیر ویروس کووید ۱۹،  و پیامد‌های منفی آن، احتمالاً بسیاری از مردم ما در آسترالیا کارهایشان از دست دهند و با مشکل بیمه‌خانه و موتر و مصارف روز مره‌ی خانواده مواجه شده، با چالش‌های اقتصادی و خانوادگی روبه‌رو شوند. بنابراین، باید انجمن‌ها و نهادهای فرهنگی در این زمینه توجه مبذول دارند. از طرفی  به خانواده‌ها توصیه می‌شود که زنان بامردان در این شرایط حساس کمک کنند و همچنان مردان با زنان. و هیچ کمکی ارزنده تر از حوصله و بردباری و  مشاجره‌ نکردن لفظی با خانواده نیست.