يا مقلب القلوب والابصار
يا مدبر اليل والنهار
يا محول الحول والاحوال
حول حالنا الي احسن الحال
فرا رسیدن جشن باستانی نوروز و حلول سال ۱۳۹۸ خورشیدی را به همه هموطنان عزیز، یاران عدالت‌خواه در سراسر جهان و به تمام جوامع و ملت های حوزه تمدنی نوروز تبریک و شادباش می گویم.
سالی که گذشت برای جامعه ما توأم با دشواری ها، ایستادگی ها و خلق جلوه های به یادماندنی از رویدادهای تلخ و شیرین بود؛ رویدادهای که در عرصه مقابله با دهشت آفرینی تروریزم، مبارزه با ستم و تبعیض حاکم بر مناسبات سیاسی، اقتصادی و حتی آموزشی کشور و از سر گذراندن آزمون های دشوار سیاسی شکل گرفت. آنچه برای ما مایه فرح بخش امید و نشاط است، عبور سرافرازانه جامعه از بیشتر این چالش ها و مشکلات بوده است. بدیهی است که در این مسیر، آزمون ها و هزینه ها در برابر ما قرار می گیرد که چگونگی عبور از آن، اراده ها را محک می زند و آینده ها را تعیین می کند.
هاوارد فرنچ
برگردان: پیام یزدانجو
نامه‌های زندان نلسون ماندلا، ویراسته‌ی سام ونتر، با دیباچه‌ای از زاماسوازی دلامینی-ماندلا، انتشارات لیورایت، ۲۰۱۸.
نلسون ماندلا، بعد از آزادی‌اش از زندان در سال 1990، در سخنانی به توصیف پیروزی جنبش مبارزه با آپارتاید در آفریقای جنوبی پرداخت، مبارزه‌ای که او برای هدایت و رهبری‌اش آن همه کوشش کرده بود: با غروری آشکار، اعلام کرد که «ما با سر پا ایستادن به صلح رسیدیم، نه با زانو زدن.»
ماندلا در سال 1943 به «کنگره‌ی ملی آفریقا» ملحق شده بود و، در سال 1960 که دولت آفریقای جنوبی این تشکل را غیرقانونی اعلام کرد (چند هفته بعد از کشتار شارپ‌ویل که به مرگ حدود هفتاد معترض در نزدیکی ژوهانسبورگ منجر شد)، از پایه‌گذاران شاخه‌ی مسلح و نظامی «کنگره‌ی ملی آفریقا»، موسوم به «اومخونتو وسیزوه»، شد. (شاخه‌ی نظامی کنگره کار خود را با سلسله‌ای از بمب‌گذاری‌ها در نیروگاه‌ها و مراکز دولتی آغاز کرد و، تا پیش از زندانی شدن ماندلا، از هدف قرار دادن افراد اجتناب می‌کرد.) ماندلا در سال 1962، مخفیانه به چندین کشور مستقل آفریقایی و همچنین به لندن سفر کرد تا برای نبرد با آپارتاید جلب حمایت و کسب کمک مالی کند، و در مراکش و اتیوپی هم علاوه بر دریافت اسلحه، در زمینه‌ی تخریب و خراب‌کاری آموزش دید. کمی بعد از بازگشت به آفریقای جنوبی دستگیر شد و، به اتهام فتنه‌انگیزی و ترک کردن کشور بدون گذرنامه، حکم حبس پنج ساله دریافت کرد. سال بعد، محاکمه‌ی مجدد شد و، این بار به اتهام خراب‌کاری، در سال 1964 و در چهل و پنج سالگی، به حبس ابد محکوم شد – با وجود سنگین بودن این حکم، بسیاری تصور می‌کردند که دادگاه برای او حکم مرگ صادر می‌کند.
جنبش روشنایی از بدو شکل‌گیری‌اش در اعتراض به انحراف مسیر لین برق پنجصد کیلو ولت تا کنون با وجود فراز و نشیب‌ها و ریزش‌هایی که با خود داشته است، همواره بر راه و روش‌خود تأکید داشته است. اگر حرفی برای گفتن داشته است وارد میدان شده ولی اگر حرفی نداشته است سکوت استراتژیک پیشه نموده است، همین امر باعث شد تا افکار عامه برداشت کنند که دیگر جنبشی وجود ندارد؛ اما جنبش با صبر استراتژیک و با تحمل سختی‌ها و مشقت‌هایی که توسط حکومت مستبد غنی تحمیل شد و عرصه را برای دادخواهی تنگ تر نمود و علاوه برآن با وجود اتهام‌های خودی‌ها، صبر و استقامت خویش را از دست نداده، برای تحقق آرمان بابه و شهدای همیشه جاوید میدان روشنایی برعهد خود باقی ماند.
این روز راه پیمایی و اعتراض زنان علیه خشونت است
روزجهانى زن هم زمان با تاريخ مبارزۀ سياسى و اجتماعى عليه تبعيض است. اين روز، روز همبستگى براى مبارزه در راه برابرى حقوق و شرايط بهتركارى و زندگى زنان است.
انتخاب تاريخ روز هشتم ماه مارچ به عنوان روز جهانى زن به خاطره مبارزه زنان كارگر نساجى در سال ۱۸۵۷ در شهر نيويورك امريكا برمى گردد.
شرايط كارى سخت و غير انسانى و دستمزد كم كارگران زن كه در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم همراه با مردان در كشورهاى صنعتى وارد بازار كار شده بودند، آنان را وادار به اعتراض و مبارزه صنفی عليه اين بى عدالتى مى كرد.
«در پایان، شورای عالی مردمی جنبش روشنایی ضمن عرض تسلیت و غمشریکی با خانواده های شهدا و آرزوی صحتمندی جراحت دیدگان رویداد تروریستی امروز اعلام می کند: همچنان که سال گذشته و در جریان حمله مشابه بر مراسم تجلیل از رهبر شهید در مصلای بابه در کنار برگزار کنندگان آن مراسم ایستاد و هرگونه انتقام جویی، طعنه زنی و یا استفاده ابزاری از وقوع فجایع را رد نمود، اینک نیز در کنار قربانیان رویداد امروز ایستاده است و بر تعقیب و مجازات عاملین و آمرین حکومتی و غیرحکومتی این رویداد تروریستی تاکید می کند.»