زندگی‌نامه
داوود ناجی از روزنامه‌نگاران به‌نام افغانستان که با ظهور جنبش‌های مدنی اخیر در کشور با مردم همگام شد، در ۲۶ سرطان ۱۳۵۲ در کابل متولد شده است. ناجی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه بلخ خواند، سپس در همین دانشگاه در سمت استادیاری مشغول به تدریس شد و بعد به دانشگاه بامیان رفت. در مکتب افغان‌ترک معلم بود. در دورة رژیم طالبان به غزنی رفت و سال‌ها در مکتب انگوری و لیسة داوود (اشکه) در ولسوالی جاغوری معلمی را ادامه داد. از آن پس، مهاجر شد، به پاکستان رفت و مکتب البیرونی را در شهر کویته تأسیس کرد.
کارنامه
ناجی کارنامة درخشانی در عرصة مطبوعات، فرهنگ و سیاست دارد. او نویسنده‌ای چیره‌دست و تحلیل‌گری توانا‌ست و در سخنرانی مهارت بالایی دارد. فعالیت‌های مستمر او در حوزه آموزش و تحصیلات عالی و سال‌ها کار در یکی از بزرگ‌ترین سرویس‌های خبری جهان که با پی‌گیری روزانه رویدادها و تحولات همراه است، سبب شده است که او بر اوضاع و مسایل تسلط داشته باشد. در سال‌های اخیر، پس از آنکه از بی‌بی‌سی استعفاء داد و به کابل برگشت، با حوادث و رویدادهای سیاسی از نزدیک در تماس است.
در سال‌های پسین که مسایل سیاسی را با جدیت دنبال می‌کند، در اجتماعات میلیونی و صدها هزار نفری سخنرانی کرده و در جهت‌دهی افکار عمومی نقش برجسته‌ای داشته است. او از زمره کسانی است که بیش‌ترین ایستادگی و تأثیرگذاری را علیه سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت وحدت ملی داشته است. ناجی چه در داخل کشور و چه در مذاکرات با مقامات حکومتی و نهادهای بین‌المللی بر سر مسایل مورد اختلاف و گفت‌وگوهای رسانه‌ای، اجتماعات ده‌ها هزار نفری را نیز در خارج از افغانستان به منظور اعمال فشار و بر‌ملا‌کردن این حقیقت که حکومت وحدت ملی با استفاده از کمک‌های جامعه جهانی به دنبال اعمال تبعیض و سیاست‌های قومی در افغانستان است، شکل داده است.
در بخش فرهنگ و آموزش، سال‌ها به‌عنوان معلم، شاگردان زیادی را تعلیم داده که شمار زیادی از آنها اکنون در دانشگاه‌های کشور تدریس می‌کنند، برخی فعال اجتماعی و سیاسی‌اند و تعدادی هم در نهادهای ملی و بین‌المللی کار می‌کنند. در حوزه رسانه، ناجی یک الگوست. صرف‌نظر از یک‌و‌نیم دهه کار با بی‌بی‌سی، همکاری‌های گسترده‌ای با دیگر رسانه‌ها نیز داشته است. مقالات و تحلیل‌های او در بسیاری از رسانه‌های ملی و بین‌المللی، مجلات و روزنامه‌ها به چاپ رسیده و بسیاری از گفت‌وگوهای او با رسانه‌ها خبرساز شده است.
بی‌بی‌سی
در سال ۲۰۰۲ به‌عنوان خبرنگار محلی به سرویس خبری بی‌بی‌سی پیوست. بی‌بی‌سی با سابقه طولانی، یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین بنگاه‌های خبری در جهان است. ناجی کار حرفه‌ای رسانه‌ای را به‌عنوان خبرنگار از رادیوی بی‌بی‌سی آغاز کرد. طی ۱۴ سال کار حرفه‌ای در بخش‌های مختلف بی‌بی‌سی، صدها خبر، گزارش، گفت‌وگو و مصاحبه از ناجی به نشر رسیده است. در طی این سال‌ها، سفرهای متعددی به ولایات افغانستان داشته و راوی بسیاری از رویدادها بوده است.
در ۲۰۰۷ به دفتر مرکزی بی‌بی‌سی در لندن رفت و مجری برنامه‌های زنده و متعدد سیاسی و خبری شد. در ۲۰۰۹ مسئول وب‌سایت فارسی بی‌بی‌سی بخش افغانستان گماشته شد و در سال ۲۰۱۴ وقتی از بی‌بی‌سی استعفاء داد و دفتر مرکزی را ترک گفت، یکی از دبیران ارشد این بنگاه خبری بود.
جنبش تبسم
شکریه تبسم در جمع کسانی بود که به دست گروه تروریستی داعش در ولایت زابل به اسارت رفت و بعداَ به‌صورت بسیار فجیع و بی‌رحمانه گردن زده شد. شهادت او جامعه افغانستان را تکان داد و موج عظیمی از اعتراض‌ها را علیه حکومت ـ که در رهایی اسیران زابل کوتاهی کرده بود ـ برانگیخت. داوود ناجی، عضو ستاد استقبال از شهدای زابل بود که تلاش می‌کردند پیکر شهداء را از غزنی به کابل منتقل کنند تا در یک راهپیمایی مدنی در پایتخت، اعتراض‌شان را نسبت به کم‌کاری حکومت و اوضاع بد امنیتی و انزجار‌شان را از گروه‌های تروریستی بلند کنند.
صبح ۱۹ عقرب، هیأت بلند‌پایه حکومت به ریاست داکتر عبدالله، رییس اجرائیه با معاونانش، رییس دفتر رییس‌جمهور، رییس ارگان‌های محلی و تعداد زیادی از وکلای پارلمان به دشت برچی آمدند تا مانع برگزاری این راهپیمایی شوند. داوود ناجی به نمایندگی از ستاد استقبال از شهداء در جمع هیأت حکومتی یکی از ماندگارترین سخنرانی‌ها را که تأثیر ژرفی در راهپیمایی میلیونی ۲۰ عقرب گذاشت، ایراد کرد.
ناجی یکی از برجسته‌ترین سازمان‌دهندگان جنبش تبسم بود که در ۲۰ عقرب راهپیمایی میلیونی را که از هر‌نظر در تاریخ افغانستان بی‌سابقه بود، در پایتخت راه‌اندازی کرد. در راهپیمایی جنبش تبسم، ناجی یکی از سخنرانان اصلی بود و در مقابل ارگ سخنرانی ماندگاری ایراد کرد. خواست اصلی جنبش تبسم، تأمین امنیت و عدالت در کشور بود.
جنبش روشنایی
کابینه حکومت وحدت ملی به تاریخ ۱۱ ثور ۱۳۹۵ به‌صورت مرموز و برنامه‌ریزی‌شده مسیر انتقال انرژی برق ۵۰۰ کیلوولت ترکمنستان را که قبلاَ توسط مؤسسه بین‌المللی فیشنر از مسیر بامیان و میدان‌وردک ارزیابی و مشخص شده بود، تغییر داد. این تصمیم در واقع دست‌برد به ماسترپلان ملی برق کشور بود که میلیون‌ها دالر صرف طراحی آن شده بود. تغییر مسیر لین برق ۵۰۰ کیلوولت از مسیر بامیان و میدان به سالنگ، نه‌تنها بر‌اساس منافع ملی، هزینه‌های مالی و زمانی استوار نبود، بلکه به‌گونة آشکارا تبعیض‌آمیز و ظالمانه بود. تغییر مسیر لین برق ۵۰۰ کیلوولت ترکمنستان سرآغاز یک اعتراض دیگر شد و جنبش روشنایی را کلید زد. معترضان به تصمیم کابینه و تغییر مسیر لین برق، شورای عالی مردمی را تشکیل دادند تا از این طریق بتوانند به‌صورت جمعی اعتراض‌شان را پی‌گیری و سازمان‌دهی کنند. داوود ناجی یکی از اعضای شورای عالی مردمی جنبش روشنایی است که در کنار جمع بی‌شمار دیگر از شهروندان آگاه و معترض به تصمیم حکومت، تلاش کردند فیصله ظالمانة حکومت را بشکنند تا ماسترپلان ملی برق تطبیق شود.
جنبش روشنایی با راه‌اندازی راهپیمایی‌ها و گردهمایی‌های فراوان بار دیگر درخشش بی‌نظیری را در تاریخ کشور به یادگار گذاشت؛ اما این روشنایی که از خیزش میلیونی شهروندان بر فضای تاریک سیاست افغانستان ساطع گشته بود، با توطئه مواجه شد و جنبش روشنایی ۸۶ تن از بهترین‌هایش را در نتیجة حمله مرگ‌بار در تظاهرات تاریخی دوم اسد از دست داد.
ناجی از شروع شکل‌گیری جنبش روشنایی تا حالا به‌صورت بی‌وقفه تمام توان و انرژی خود را وقف این جنبش و پی‌گیری اهداف و آرمان‌های آن کرده است. او به‌عنوان عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنایی نقش چشم‌گیر و انکار‌ناپذیری در رهبری جنبش روشنایی که شاه‌بیت حرکت‌های مدنی افغانستان به حساب می‌رود، دارد.
محور مردم افغانستان
محور مردم افغانستان یکی از جریان‌های سیاسی است که در ۲۵ سرطان ۱۳۹۶ با دورنمای بازگشت به قانون اساسی فعالیت خود را آغاز کرد. داوود ناجی، عضو شورای رهبری این جریان سیاسی است. محور مردم افغانستان جریان سیاسیـ‌اپوزیسیون حکومت است که از شروع فعالیتش تا حالا به‌طور پیوسته بر فعالیت‌های حکومت نظارت نموده و طرح‌های اصلاحی خود را برای حل مسایل ملی به حکومت و جامعه جهانی ارائه کرده است.
سفرها
صرف نظر از سفرهای متعدد و شخصی که داوود ناجی در چهار سوی جهان داشته است، آلمان(مونیخ)، استرالیا(سیدنی، میلبورن، پرت و کانبرا)، نیوزلند، ایتالیا، بروکسل و اتریش از جمله کشورهایی‌اند که ناجی جهت شرکت در برنامه‌های عمومی به منظور سازمان‌دهی تظاهرات و پی‌گیری مطالبات جنبش روشنایی به آنجا رفته است.
از صفحه اطلاعات روز
Resorce: