نویسند: حسین نائل
تیمور خانوف دانشمند روسی، کتاب هزاره‌ها را نوشته که از طرف انستیتوت شرق‌شناسی آکادمی علوم اتحاد شوری ذریعه‌ی هیأت انتشارات تالیفات شرقی در ۱۳۸ صفحه و به قطع ۲۰ * ۱۳ به سال ۱۹۷۲ در مسکو به چاپ رسیده‌است(ص.۱۳۴).
آلبرت انیشتین
برگردان: جمال‌زاده
آنان نباید به‌قدری گرفتار نان و آب روزانه‌ی خود باشد که دیگر هیچ فرصت و فراغتی برای کارهای دیگر نداشته باشد، این فرصت و فراغت هم نوعی آزادی شخصی است و تا شخص دارای این آزادی نباشد، آزادی، یعنی فرصت و فراغت را به‌روی مردم خواهد گشود و با توزیع کار این آزادی تأمین خواهد گردید.
اکتبر سال قبل، تقریباً یک دو جین از اعضای پارلمان اروپا در سفری کهتمام هزینه‌های آن پرداخته شده بود، به بخش مناقشه‌آمیز کشمیر که تحت حاکمیت هند است سفر کردند. از دو ماه قبل که دولت نخست وزیر نارندرا مودی تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان را از مزایای ویژه‌ی هفتاد ساله‌اش محروم کرد، این نخستین بار بود که به شهروندان خارجی اجازه داده می‌شد به جامو و کشمیر وارد شوند.
عباس فراسو
من دقیق نمی دانم که عزیز رویش در مکتب معرفت، چه روشی برای توانمندسازی دارد، کسانی که او را نقد می کنند یا هم موعظه دارند، نقد موردی و سیستماتیک ارائه نمی کنند تا بحث روشن شود. یک تعدادهم "توانمندسازی" را به جوک بدل کرده اند. این گونه، اصل مشکل باز نمی شود.
برگردان: افسانه دادگر
عصر ما عصر فرمان‌روایی «انسان‌های قدرتمند» است: رهبرانی که تصور می‌کنند برای این انتخاب شده‌اند که اراده‌ی مردم را به کرسی بنشانند. وای به حال کسی یا چیزی که سر راه آنها بایستد، چه اپوزیسیون سیاسی باشد، چه دادگاه، رسانه یا مردمان دلیر. در حالی که این نگهبانانِ آزادی دیو و دد خوانده، نادیده انگاشته و نابود می‌شوند، گروه‌های آسیب‌پذیر، مثل پناه‌جویان، مهاجران، اقلیت‌ها و کسانی که در فقر دست و پا می‌زنند، ضربه‌ی کاری را می‌خورند. چه کار باید کرد تا این فرایند متوقف شود یا معکوس؟ و چه اتفاقی خواهد افتاد اگر ما صرفاً کنار بایستیم و تماشا کنیم؟ برخی از مفسران در این وضعیت شباهت‌هایی را با ظهور فاشیسم در دهه‌ی 1930 مشاهده می‌کنند. برخی دیگر قبول دارند که دموکراسی در معرض تهدید است اما می‌گویند که این تهدیدات از نوع جدیدی است. این درست است، اما دموکراسی خطرات خاص خود را دارد. آری، باید به تهدیدات جدید توجه کنیم، اما تهدیدات کهنه هم می‌توانند از نو پیدا شوند.
دیوید ناکامورا ، کارول لونینگ و الن ناکاشیما
اکبر گنجی
واشنگتن پست
متیو پوتینگر مغز متفکر سیاست آمریکا در قبال چین است؛ چهره‌ای که در گذشته و در مقام یک روزنامه‌نگار، چین را به مثابه یک تهدید تلقی می‌کرد. حال با حضور وی در کاخ سفید، می‌توان گفت که خط‌مشی‌های سخت‌گیرانه ترامپ درباره چین با هدایت و مشاوره‌های وی صورت می‌گیرد. در ماه فوریه، زمانی که دولت ترامپ قصد داشت به داده‌های شی‌جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین درباره ویروس کرونا اطمینان کند، متیو پوتینگر، معاون مشاور امنیت ملی وی یکسری اطلاعات هشداردهنده دریافت کرده بود: ویروس پای خود را به فراتر از مرزهای چین باز کرده . مقامات اطلاعاتی آمریکا نیز نسبت به کارزار ضداطلاعاتی پکن هشدارهایی دریافت کرده بودند.
مجیب مشعل
اکبرگنجی
نیویورک تایمز
«گروه شبه‌نظامی طالبان در آستانه تحقق یکی از اصلی‌ترین تمایلاتش قرار دارد: خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان. اما آنها برای رسیدن به این مطالبه چندان از ایدئولوژی افراطی خودشان فاصله نگرفته‌اند.»
ویروس کرونا نا امیدی جوانان خاورمیانه را عمیق تر می کند: شیوع همگانی کرونا به اعتراضات در عراق ، الجزایر و لبنان خاتمه داد، اما این بحران احتمالاً به موج جدیدی از شورش منتهی خواهد شد.
اندرو انگلند
اکبرگنجی
فایننشال‌تایمز
شیوع ویروس کرونا در خاورمیانه در کنار اثرات اقتصادی بزرگ، تبعات سیاسی قابل ملاحظه خواهد داشت. همزمان با افزایش تعداد مبتلایان به این ویروس، ماه‌ها تظاهرات ضد دولتی در کشورهای عراق، الجزایر و لبنان به ناگهان متوقف شد. یعنی کشورهایی که دولت‌های آنها در تامین خواسته‌های مردم به‌ویژه جوانان ناتوان بوده‌اند. اما توقف ناآرامی‌ها به احتمال بسیار زیاد موقت خواهد بود، زیرا شیوع ویروس کرونا فشارهای اقتصادی و اجتماعی را که سبب آن ناآرامی‌ها شده بود، تشدید خواهد کرد. از دید بسیاری از مردم این کشورها، رژیم‌های حاکم اعتبار ندارند. اکثر کشورها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، جایی که نرخ بیکاری بسیار بالاست و جمعیت جوان بخشی بزرگ از کل جمعیت را تشکیل می‌دهد، منابع مالی لازم برای اجرای برنامه‌های بزرگ حمایتی را در اختیار ندارند، در نتیجه اقدامی برای کمک به کسب‌وکارها و حفظ فرصت‌های شغلی انجام نمی‌شود.
جاناتان میجز، استاد جامعه شناسی، دانشگاه هاروارد
اکبر گنجی
ویروس کرونا تهدیدی جهانی است، اما این همه گیری تاثیر نامتوازنی در سراسر آمریکا برجای گذاشته است. این وضعیت نابرابری های موجود را وخیم تر می کند و چالش های جدیدی به وجود می آورد. به نظر من از این بحران می توان چند درس مهم درباره نابرابری در آمریکا گرفت: چگونه آسیب هایی وارد می آورد، چه کسی بیشتر از همه لطمه می بیند، چرا چنین است و برای رفع آن چه می توان کرد.