اعلامیه پایانی همایش بزرگ زنان
آتش بس برای صلح
تاریخ: ۵/۲/ ۱۳۹۸

همه میدانیم که مخاصمات مسلحانه جاری در افغانستان پیامدهای ناگوار انسانی و ویرانی زیادی را به همراه داشته‌است. براساس آمارهای رسمیِ منتشر شده، از سال ۱۳۸۸ به این طرف نزدیک به هفتاد و پنج هزار نفر از افراد ملکی کشته و زخمی شده‌اند. تنها در سال ۱۳۹۷ خورشیدی مخاصمات مسلحانه جاری در کشور منجر به کشته و زخمی شدن 11212 تن (3032 کشته و 8180 زخمی) نفر از افراد ملکی شده که ۸.۳ فیصد قربانیان را زنان تشکیل می‌دهد.

آنگونه که در آمار‌های فوق نشان داده شده‌است، زنان افغانستان بدون اینکه نقشی در این جنگ افروزی‌ّها داشته باشند و در جنگ مشارکت نمایند، قربانی مخاصمات مسلحانه جاری در کشور شده و به انواع مختلف آسیب دیده‌اند.
تداوم جنگ به معنی ادامه خونریزی در کشور بوده و منجر به نقض گستردة حقوق بشری و اساسی شهروندان، بخصوص زنان می‌شود. بنیادی‌ترین حقی که در نتیجه مخاصمات مسلحانه نقض می‌گردد، حق حیات و آزادی و امنیت شخصی افراد است. علاوه بر‌ آن حقوق بنیادی دیگر مردم، نظیر حق کرامت انسانی، آزادی‌های بنیادی و تمام مصداق‌های حقوق اساسی آنان در نتیجه تداوم جنگ و مخاصمات مسلحانه نقض گردیده و از آن تخطی صورت می‌گیرد.
با توجه به نکات فوق و با در نظرداشت اینکه پروسه صلح، یک روند دوامدار و زمان گیر است، آتش بس یکی از نیازهای فوری و جدی جامعه افغانستان می باشد. در صورت تأمین آتش بس، خونریزی‌ها و کشتار انسان‌ها در کشور ما متوقف و زمینه رسیدن به یک صلح عادلانه و پایدار فراهم می‌شود.
بنابراین، ما اشتراک کننده‌گان در همایش بزرگ « آتش بس برای صلح» از تمام طرف‌های درگیر در مخاصمات مسلحانه جاری در کشور جداً تقاضا می‌نماییم که به این امر مهم توجه نموده و مطالبات و خواسته‌های ما را که در ذیل مطرح شده‌است، رعایت نموده و بر اساس آن عمل کنند:
1. از تمام طرف‌های درگیر جنگ به شمول دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان می خواهیم که حملات مسحلانه خود را متوقف نموده، به جنگ پایان داده و بر آتش بس فوری و عاجل توافق نمایند.
2. برای رعایت تعهدات طرف‌های درگیر در مخاصمات مسلحانه جاری در کشور در قبال آتش بس، مکانیزمی نظارتی با مشارک مستقیم زنان ایجاد گردد تا تخطی کنندگان را شناسایی نموده و دوام آتش بس را تضمین نمایند.
3. ما از دولت افغانستان و گروه طالبان تقاضا می‌نماییم که به مذاکرات و گفتگوهای جاری صلح ادامه داده و زمینه‌های تأمین صلح و عادلانه و پایدار را در کشور فراهم نمایند.
4. ما خواهان یک پروسه صلح پایدار هستیم که در آن تمام افغان‌ها اعم از زنان و مردان، از اقشار مختلف جامعه شرکت ورزند و با آنها مشورت صورت گیرد. به همین ترتیب، ما از ایجاد یک اجماع سیاسی میان دست اندرکاران ذیربط به سطح ملی، منطقوی و بین المللی، در راستای پایان بخشیدن درگیری های چندین ساله افغانستان استقبال مینماییم.
5. ما خواهان آن هستیم که زنان افغانستان به عنوان نیمی از پیکر ملت، در تمام مراحل صلح در کشور سهم و مشارکت مستقیم، معنی‌دار و مؤثر داشته و در این روند نادیده گرفته نشوند. در عین حالیکه ما از تلاش‌های دولت افغانستان در عرصه شمولیت زنان در ساختار شورای رهبری مصالحه، تیم مذاکره کننده و لویه جرگه مشورتی صلح، استقبال و قدردانی می‌نماییم، یک‌بار دیگر خواهان حضور پررنگ زنان که حداقل 30 در صد سهم آنها را در تمام پروسه صلح احتواء نماید، می‌باشیم.
6. ما باور داریم که تقویت حکومنداری خوب، تأمین حاکمیت قانون منجر به تحقق برابری و جلوگیری از هرگونه تبعیض و در نتیجه منجر تأمین صلح می‌گردد، بنابراین، از دولت افغانستان جداً می‌خواهیم که با تأکید و توجه بیشتر بر تقویت حکومتداری خوب، حاکمیت قانون و عدالت، زمینه‌های تأمین صلح عادلانه و پایدار را در کشور فراهم نماید.
7. ما هیچگاه به عقب بر نمی‌گردیم و با یک صدا خواهان حفظ حقوق و آزادی شهروندی تمام مردم افغانستان و به صورت خاص زنان افغانستان می‌باشیم، به همان صورتیکه در قانون اساسی کشور تسجیل و تضمین گردیده است. افزون بر آن نمی‌خواهیم دستآورد های دو دهه گذشته که با قربانی‌های فراوان بدست آمده‌است، از بین برود و این مسایل باید حین مذاکرات با طالبان به عنوان خطوط اساسی مدنظر گرفته شوند.
8. در پایان اعلام می‌دایم که ما از جمهوری اسلامی افغانستان و نهاد های دیموکراتیک/مردم سالار قاطعانه حمایت می‌نماییم.

از صفحه‌ی زهرا یگانه گرفته شده است.