به نام خداوند توانا و دادگر
با ادای احترام به تمامی شهدای راه آزادی و عدالت به ویژه شهدای اخیر غزنی و مرکز آموزشی موعود در کابل
آقایان و خانم ها!
رهبران و مدیران سازمان ملل متحد!
رهبران و نمایندگان کشورهای عضو!
امروز، ما اشتراک کنندگان این گردهمایی اعتراضی از سراسر قاره اروپا در مقابل دفتر اروپایی سازمان ملل متحد جمع شده ایم تا پیام در گلو خفته میلیون ها انسانی را به گوش شما برسانیم که تحت حاکمیت دولت به اصطلاح وحدت ملی و با حمایت بی دریغ جامعه جهانی از این حکومت، حتا توان برگزاری یک چنین حرکت اعتراضی را در داخل افغانستان ندارند.
پس از نزدیک به دو دهه، مردم افغانستان با وجود کمک های سخاوتمندانه و حمایت های سیاسی جامعه بین المللی که با نظارت و اجازه سازمان ملل متحد صورت گرفت، در شرایط بسیار اسف باری به سر می برند. امنیت، اولین نیاز مردم و مهمترین دلیل برای حضور جامعه جهانی در افغانستان است. اما متأسفانه وضعیت امنیتی هر روز وخیم تر شده و تبعیض در تأمین امنیت مردم نیز از سوی حکومت افغانستان اعمال می گردد. از سوی دیگر حکومت در جریان جنگها و خصوصا زمانی که مناطقی از کشور در معرض سقوط قرار می گیرد، به فریاد های کمک طلبی قوت های نظامی خود گوش نمی کند و سربازان در جای جای این وطن بعد از محاصره توسط گروه های تروریستی، تمام کردن مهمات جنگی و نرسیدن کمک از سوی حکومت، دستگیر شده و به صورت بی رحمانه کشته می شوند. در جریان حملات گروه های تروریستی، مردم ملکی که به قوم حاکم تعلق ندارند، به صورت هدفمند آماج حملات دهشت افکنانه قرار می گیرند. مسافران متعلق به قوم هزاره در نقاط مختلف توسط این گروه ها شناسایی، دستگیر و کشته می شوند. افراد معدود مسلحی که برای حفاظت از جان و مال مردم در مقابل گروه های تروریستی به کمک نیروهای دولتی می شتابند، توسط حکومت خلع سلاح، وبعضا مجازات می گردند. امنیت مناطق حساس مانند جلریز در ولایت میدان وردک و دیگر شاهراه های منتهی به هزارستان به صورت مشکوک مختل می گردد و برای تامین امنیت آن هیچ اقدامی نمی گردد.
سیاست های حکومت افغانستان در مقابل گروه های تروریستی، حمایت و حفاظت از نیروهای نظامی کشور، و گرفتن امنیت مردم، مشکوک است. وجود حلقه های قوی حامی تروریزم در درون دولت که در عین حال دست به اعمال تبعیض سیستماتیک امنیتی، انکشافی و اقتصادی علیه بخشهای مشخصی از جامعه می زنند، غیر قابل انکار است. هزاره ها در این میان بیشتر از همه قربانی همکاری این حلقه فاشیستی- مافیایی- قومی حاضر در درون حکومت از یک سو و گروه های تروریستی از سوی دیگر شده اند. هزاره ها با وجود اینکه از اغاز حضور جامعه جهانی در افغانستان، با روی اوردن به ارزش های انسانی و با اعتماد به جامعه جهانی، سلاح شان را به زمین گذاشتند و از برنامه های حکومت افغانستان و حضور جامعه جهانی و سازمان ملل در افغانستان استقبال و حمایت کردند، با تاسف، بیشتر از همه مورد غضب حکومت قرار گرفته اند.
تعصب و تبعیض حکومت علیه بخشهای از جامعه چنان شدید بوده است که در حال حاضر حتی اعتراض مسالمت آمیز منسوبین بعضی از اقوام نیز تحمل نمی شود.
حکومت افغانستان در سرکوب کردن اعتراض های مدنی دیکتاتورانه عمل کرده، به خواست های دموکراتیک منتقدین سیاسی خود و جامعه مدنی کشور پشت کرده، در تامین امنیت این اعتراض ها کوتاهی کرده است که در واقع ازاد گذاشتن تروریست ها برای خفه کردن صدای اعتراضات مدنی است.
بر همین اساس، خواسته های ما اعتراض کنندگان از سازمان ملل متحد و ائتلاف بین المللی حاضر درافغانستان قرار ذیل می باشد:
1- حمله بر شهر غزنی و اشغال قسمت های از این شهر توسط طالبان و حمله انتحاری بر مرکز آموزشی موعود، یکبار دیگر نشان داد که مردم در مقابل تهدیدات امنیتی آسیب پذیر بوده و حکومت افغانستان در تامین امنیت آنان به طور آشکار کوتاهی و به تعبیر دیگر با گروه های تروریستی همکاری میکند. ما از سازمان ملل متحد، با استناد به ماده اول منشور این سازمان که «حافظ صلح و امنیت و جلوگیری از تهدیدات علیه صلح» می باشد، میخواهیم که افغانستان را شامل مفاد این ماده نموده و در تأمین امنیت شهروندان افغانستان گام جدی و عملی بردارد و اجازه ندهد که یک بار دیگر این کشور به دام تروریست ها سقوط کند.
2- ما به طور خاص از سازمان ملل متحد، شورای امنیت سازمان ملل و ائتلاف بین المللی حاضر در افغانستان جدا تقاضا داریم تا از کشتار های قومی و نژادی در افغانستان بخصوص قتل های سیستماتیک هزاره ها، تاجیک ها و اوزبیک های افغانستان که ناشی از تفکر قوم محور و ضدملی حلقات فاشیستی داخل دولت است با اقدامات فوری خود جلوگیری کنند.
3- سازمان ملل و جامعه جهانی در مقابل پلان ها و سیاست های تبعیض آمیز در ابعاد مختلف اقتصادی، مشارکت سیاسی، و امنیتی حکومت مسؤل بوده و باید از تطبیق آن جلوگیری نمایند.
ما تاکید می کنیم که سازمان ملل متحد، سران حکومت وحدت ملی را تحت فشار قرار بدهد تا ادارات دولتی و بخصوص ارگان های امنیتی کشور را بیش از این به گروگان نگیرند و به نیروهای امنیتی افغانستان اجازه مقابله و مبارزه با دشمنان مردم را بدهند.
4- ما از جامعه جهانی می خواهیم در شناسایی و تحت تعقیب قراردادن گروه ها و افرادی که دست شان به خون مردم آغشته است، مخصوصا عاملان، آمران و همکاران حمله بر مرکز آموزشی موعود و حمله بر شهر غزنی و سایر حملات فاجعه بار بر غیرنظامیان، اقدامات جدی، روشن و قابل قبول مردم افغانستان را روی دست بگیرند.
جهان نباید اجازه دهد که امتیازگیری های سیاسی و برتری جویی های قومی از طریق کشتار هدفمند انسان ها و یا با تحمیل تبعیض های سیستماتیک بر اقوام و تبارهای انسانی، به نتیجه رسد. ما خواهان اقدام عملی جامعه جهانی خصوصا سازمان ملل متحد در برابر کشتارهای تروریستی و تبعیض های حکومتی در افغانستانتا عامالن این جنایت شناسایی و مجازات گردند.
5 .ما در افغانستان خواهان صلح عادالنه، تنها با خلع سالح شدن طالبان و پذیرفتن قانون اساسی کشور از سوی این گروه می باشیم و صلح یکجانبه که از طرف آقای »اشرف غنی« مطرح شده و مخالف روحیه مردم افغانستان میباشد را رد میکنیم.
6 .ما با استناد به بند سوم ماده اول منشور سازمان ملل، از سازمان ملل متحد، شورای امنیت شان و ائتالف بین المللی حاضردر افغانستان جدن تقضا داریم تا جلوی کشتار های قومی و نژادی در افغانستان بخصوص قتل های سیستماتیک هزاره ها، تاجیک ها و اوزبیک های افغانسان را که ناشی از تفکر قوم محور ضدملی حلقات داخل دولت و کشور های مشخص بیرونی، که تالش در تفرقه افگنی میان اقوام و مذاهب کشور ما دارند، با اقدامات فوری توقف دهند.
7 .ایالت متحده امریکا باید در قبال امنیت افغانستان و مردم افغانستان مطابق »پیمان استراتیژیک امنیتی« که با افغانستان امضا نموده است، عمل نماید و برای تأمین امنیت مردم افغانستان اقدام های جدی تر را روی دست گیرد زیرا به باور مردم افغانستان امضای این پیمان امنیتی هیچ تغییر مثبتی در اوضاع امنیتی افغانستان بوجود نیاورده است.
8 .تحت نظارت قرار دادن شدید حکومت افغانستان در مصارف کمک های جامعه جهانی، زیرا حکومت فاسد افغانستان در چنبره مافیای قومی و رهبران ضدملی قرار داشته، بجای بهرمندی ازین کمک های سرشار، نه تنها که در زندگی مردم تغییر مثبتی وارد نگردیده بلکه منجر به فقر و ویرانی بیشتر کشور گردیده است.