فاضل کیانی

آناهیتا آلهة مادر در آبان يشت بسیار نغز و زیبا تصویر شده است. آبان یشت از جملة یشت‏ های بیست و یک‎گانه اوستا است. سراسر آبان یشت در باره ستایش از ایزدبانوی ناهید و الهه آب است. در بندهاي مختلف آن از آناهیتا این الهة زیبای زن به نام الهة پاک و منزه ستایش شده است. آناهیتا بانویی مستقل و نیرومندی است که برای اقتدارش متکی به هیچ مردی نیست. او پاک کننده نطفه مردان و رحِم زنان و کمک کننده و پشتیبان زنان در هنگام زایمان و بخشندة شیر خوب به زنان است. 

آناهیتا دختری جوان و خوش‎شکل، بسیار برومند و نیرومند، کمربسته با کمربند، با سینه‏های برآمده، راست اندام، آزاد نژاد، بزرگوار، با بازوان سپید مانند شانه اسب، دارای گوشواره چهار گوشه زرین، دارای گردنبند زرین، با تاج زیبای هشت گوش و صد ستاره مانند چنبر، با كفش‌هاي درخشان با بندهاي زرين محكم بسته شده و سوار بر ارابه‏ای است كه چهار اسب سپيد و يك شكل و يك نژاد به آن بسته شده و همواره آماده است كه بر ديوان و جادوان و ستم‌ پيشه‌گان حمله کرده و نابود شان سازد. (يشت‌ها، ج 1، ص166 و233 تا 299، و آبان يشت، بندهاي 3 - 4 – 7- 13- 64 و 78- 126 – 127 و129 / و ‌ دين قديم ايراني، نوشته هاشم رضي، ص 207 و 208 و 211، و باب سوم وندیداد اوستا از پروفسور محمد علی هندی.)
فرزندان پامیر و بابا ازین پس به جای جنگ و تسخیر قومی به تسخیر طبیعت بیندیشند. اگر نسل امروز ما همانند نیاکان خردمند خویش، زمین و خاک و کوه و آبهای وطن خود را تقدیس و تعظیم کنند و با آباد کردن خاک و کاشتن تخم و پروردن گاو و گوسفند و با ساختن بندها و کندن جویها و کاریزها و کانها، خدا و فرشتگان زمین و آسمان را خوشنود کنند، کشور شان اسیر دیو گرسنگی نمانده و فرزندان شان برای لقمة نانی، در دنیا خوار و پراکنده نخواهند بود. هر آن روزی که آبهای کشور، همانند گذشته تقدیس و مهار شود و دشتهای پهناور بلخ و سیستان و فراه و نیمروز و بادغیسات و هرات و ننگرهار و قندهار از باغ و انگور و گندم و جو و خرما و زعفران سرسبز و از گله و رمه انباشته باشد و کوههای زرخیز کشور همانند مغاره های بامیان سوراخ سوراخ شوند، ما میتوانیم خود را در دنیا خوشبخت بخوانیم.