بیانیه خانواده های شهدای جنبش روشنایی
بسم رب الشهدا والصدیقین
ولا تقولوا لمن یقتل فی السبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون

مردم بیدار و عدالتخواه افغانستان، اعضای محترم شورای عالی مردمی، جنبش روشنایی در سراسر جهان، نمایندگان رسانه ها (که حضور نیافته بودند) و خواهران و برادران حاضر در مجلس!
السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!
یک سال ازفاجعه المناک دوم اسد و شهادت 86 تن از بهترین، پاکترین و شجاع ترین فرزندان این سرزمین و اعضای جنبش روشنایی می گذرد.
شهادت 86 فرهیخته، دانش آموخته، آگاه و عدالتخواه که برای مبارزه علیه تبعیض، بی عدالتی، خودکامگی و انحصارطلبی آگاهانه و شجاعانه به میدان رفته بودند، دردی نیست که به این سادگی فراموش شود.
شهادت کسانی که با راه اندازی بزرگترین مارش مدنی در تاریخ افغانستان، راه جدیدی را فراروی ملت خسته از جنگ و خشونت بازکردند و نه تنها افغانستان، بلکه جهان از شکوه مدنیت و رفتار با وقار، مدنی و قانونمدار آنها و یاران شان لب به تحسین گشودند، مصیبت عظیم و غم سنگینی است.
در دوم اسد سال گذشته افغانستان سرمایه عظیم علمی خود را از دست داد، افغانستان درغم کسانی نشست که هرکدام از آنها چراغ راه بودند، افغانستان معمارهای آینده ی روشن، آباد و مدنی خود را از دست داد. هرکدام از شهدای دوم اسد می توانستند پاسداران صلح و مدنیت باشند و افغانستان را در بیرون رفتن از منجلاب کنونی و سربلند کردن از بحران ها و مشکلات کنونی رهبری کنند.
اما بد بختانه در جامعه ای که بی سوادی و جهل مهمترین عامل عقب ماندگی آن است، در یک دسیسه ی پیچیده و سازماندهی شده، 86 تن از فرزندان نخبه، تحصیل کرده و آگاه مردم ما در چشم بهم زدنی جان های شیرین خود را از دست دادند.
جرم شهدای روشنایی فریاد کردن آزادی بود، جرم آنها تن ندادن به تحقیر و تبعیض سیستماتیک بود، جرم آنها نه گفتن به بی عدالتی و انحصار بود. در این مملکت همیشه چنین بوده است. این قانون نانوشته ی این سرزمین است که سر آزادی خواهان بردار است و عدالت خواهان در زنجیر و زندان گرفتار، اما مستبدان خون آشام و ددمنش بر اریکه ی قدرت و حکمرانی.
شهدایی میدان روشنایی اما می خواستند این قاعده ی ظالمانه تغییر کند، در افغانستان سیاست انسانی شود، تبعیض و نابرابری از بین برود، خشونت آتش و باروت نباشد، گل جای گلوله را بگیرد. شهروندان از حقوق اساسی شان برخوردار باشند، حکومت مسول و پاسخگو باشد و رفتارهای مدنی درچوکات قانون نهادینه شود.
همین آگاهی و رسالتمندی شهدای میدان روشنایی بود که سبب شد با شهادت و خون آنها، عظیم ترین، پویا ترین و فراگیر ترین جنبش عدالتخواهانه در افغانستان شکل بگیرد.
یک سال پس از شهادت آنها همگان شاهدیم که حرکت ها و جنبش های دیگری با داعیه عدالت خواهی ایجاد شد و حتی کسانی که منکر حرکت دادخواهانه ی جنبش روشنایی بودند و عدالت را تامین شده می دانستند، سرانجام از خودکامگی و انحصار حکومت به ستوه آمدند و اعتراف کردند که خود شان به رغم شأن و شوکت ظاهری، اسیری بیش دریک دستگاه خود کامه نیستند.
به قول علامه بلخی شهید، شهدای میدان روشنایی "جان به فنا دادند" تا ما زنده باشیم. به تبعیض خو نکنیم و تحقیر را سرنوشت خود ندانیم، شهدای میدان روشنایی بهای آزادی یک نسل اند. آنها پرچم های عدالت خواهی مبارزان عدالت خواه اند، آنها نشانه های راه روشنایی و انسانیت اند و آزادی خواهان در سراسر جهان قدر جان فشانی های آنان را می دانند و تا پای جان برای تحقق آرمان های شان ایستاده اند.
اما حکومت خود کامه و مستبد از یک طرف و کسانی که از آگاهی، خرد، شجاعت و توانایی یک نسل به وحشت افتاده اند، از بیداری مردم هراس دارند و آگاهی همگانی و خرد جمعی را خطری برای اقتدار بلامنازع خود می دانند، از فردای شهادت آن ها شروع کردند به توطئه و دسیسه، شایعه پراکنی و فتنه انگیزی تا جنبشی را که خون شهدای مان به پای آن ریخته است به زمین بزنند.
نهادهای مختلف حکومتی به جای اینکه به فکر تأمین امنیت مردم و ارایه ی خدمات به شهروندان و گوش دادن و پذیرش مطالبات برحق جنبش های عدالت خواهانه باشند، از فردای دوم اسد شروع کردند به تطمیع، تهدید و پرونده سازی. آنها بار بار به بهانه های مختلف و با وعده و وعیدهای مادی و استخدام عناصری معلوم الحال به صورت پیوسته در پی این بودند تا مسؤلیت فاجعه المناک دوم اسد را به دوش اعضای جنبش روشنایی بیاندازند و جای قاتل و مقتول را عوض کنند. آنها که توان درک عظمت شهدای ما را ندارند، خیال می کردند و می کنند که خانواده های شهدای میدان روشنایی حاضرند خون بهای عزیزان شان را با پول نقد و یا آرد و روغن معامله کنند.
درست است که شمار قابل ملاحظه ای از خانواده های شهدا فقیر اند و مشکلات مالی دارند، اما به خداوندی که زندگی مان در کف او است، سوگند که به گفته پیامبر گرامی اگر خورشید را در کف راست و مهتاب را درکف چپ مان بگذارند، آنرا با قطره‌ ای از خون شهدای مان معاوضه نمی کنیم.
حکومت وحدت ملی و کسانی که آگاهی و بیداری نسل امروز را خطری برای منافع فردی خود می دانند. در آخرین مورد عده ای را که نمی دانیم چه کسانی بوده اند، با فریب و نیرنگ به نام خانواده شهدا به سارنوالی و یوناما کشانیده اند آنها خود را اعضای خانواده شهدا قلمداد کرده و ادعاهای دروغی را علیه اعضای شورای عالی جنبش روشنایی مطرح کرده اند.
به نمایندگی از تمامی خانواده های معظم شهدا که همه شان امروز اینجا حضور دارند خطاب به حکومت وحدت ملی اعلام می کنیم که دست از دسیسه و توطئه بردارند.
از نهادهای عدلی و قضایی می خواهیم تا کسانی را که دو روز پیش خود را به نام خانواده های شهدای میدان روشنایی معرفی کرده و ادعاهای غلط و دروغین را مطرح کرده اند شناسایی و با آنها برخورد قانونی نمایند.
شهدای جنبش روشنایی همه بالغ، تحصیل کرده و آگاه بودند و با آگاهی کامل به میدان مبارزه رفتند و با افتخار و سربلندی شربت شهادت نوشیدند.
پس از دوم اسد، هفت تن از نمایندگان منتخب خانواده های شهدا عضویت شورای عالی مردمی را داشته و برتمامی جریان های تصمیم گیری و نحوه مصارف مالی نظارت مستقیم داشته اند.
بعد از دوم اسد، تداوی مجروحان و حمایت از خانواده های شهدا در اولویت برنامه های شورای عالی مردمی بود. و خوشبختانه 30 فامیل از خانواده های شهدا به صورت طولانی مدت تحت حمایت مالی عزیزان خیّر مان در داخل و خارج کشور قرار گرفتند که جا دارد به نمایندگی از خانواده های شهدا از تمامی آنها سپاسگزاری نماییم.
تلاش برای یافتن حامی مالی برای آن عده از خانواده هایی که هنوز تحت پوشش قرار نگرفته اند نیز ادامه دارد.
خطاب به جامعه جهانی و مشخصا یوناما نیز می گوییم که اعضای خانواده های شهدا بصورت منظم با اعضای شورای عالی جنبش روشنایی در تماس بوده و محکمتر از گذشته از جنبش روشنایی و داعیه برحق آن که خون عزیزان مان به پای آن ریخته است حمایت می کنیم و از جامعه جهانی می خواهیم به صدای ما گوش داده و ما را در راه تامین عدالت و به محاکمه کشانیدن آمران و عاملان فاجعه دوم اسد در دادگاه های بیطرف و با صلاحیت بین المللی یاری کنند.
از رسانه های همگانی نیز خواهشمندیم تا فریب توطئه گران و دسیسه گران را نخورند و هر برچسپ و اتهام نا شایسته را به خانواده های شهدا نسبت ندهند. اعلام می کنیم که اگر بار دیگر نشر گزارش های نا درست و یک جانبه در مورد خانواده های شهدا تکرار شود، ما مساله را از طریق مراجع عدلی و قضایی پیگیری می کنیم.
در پایان باید تاکید کنیم که در دوم اسد یک بار دیگر برای تحقق داعیه برحق و تجدید میثاق با خون شهدای میدان روشنایی به میدان خواهیم آمد تا ثابت کنیم که جنبش روشنایی به عنوان یک حرکت دادخواهانه، محکمتر و جدی تر از پیش به راه خود ادامه داده و حمایت خانواده های شهدا را باخود دارد.
والسلام علیکم و رحمت الله
اعضای خانواده های شهدای میدان روشنایی
30 سرطان 1396