تهیه کنند: یونس نوری
در شرایط کنونی، اوضاع مربوط به امور مهاجرت، نه تنها مناسب به نظر نمی رسد، بلکه به گفته یکی از مقامات امور مهاجرت، سیستم و میکانیزم بررسی مسایل مربوط به مهاجرت از قبیل انواع ویزا، به شمول ویزای عبوری و کسب سند تابعیت دچار مشکل جدی می باشد.
امار و ار قام داخلی مربوط به اداره مهاجرت نشان می دهد که در سال 2017 – 2018 در کل 163،000 نفر با ویزای دایمی مقیم آسترالیا شده اند که این رقم در واقع، کمتر از عدد 190،000 معینه است که آسترالیا بصورت سالانه برای جذب مهاجران برنامه دارد.
مطابق آمار جدید، در ماه مارچ سال جاری، تعداد 194،875 نفر در آسترلیا دارای ویزای عبوری می باشند. البته این عدد شامل پناه جویان و غیر پناه جویان می شود. در صورتی که در سال گذشته، دارندگان ویزای بریجینگ [عبوری] به 41،066 نفر می رسید که خیلی کمتر از سال جاری می باشد.
احزاب مخالف، بخصوص حزب کار گر، وزیر مهاجرت را مورد انتقاد قرار داده مییگوید: « وزیر مهاجرت باید پاسخ دهد که چرا عدد دارندگان ویزای عبوری (بریجینگ) به این حد افزایش یافته و از کنترول حارج شده است». در ضمن احزاب مخالف اضافه می‌کند که دولت فعلی بخصوص پیتر داتن، (وزیرمهاجرت) از ایجاد فضای غبار الود مهاجرتی بیشتر در صدد استفاده و بهره جویی سیاسی می باشد تا راه حل های واقعی.
فعلا تعداد یک میلیون و ششصد هزار نفر(پناه جویان وغیرپناه جویان) در آسترالیا دارای ویزای موقت می باشند، ضمنا یکی ازمقامات اداره مهاجرت علاوه می‌کند که سیر صعودی دارندگان ویزای موقت بیانگر عدم شفافیت و کارایی، در سیستم ومکانیزم بررسی پرونده ها می باشد.
یکی از مسایل جدی که دولتی فعلی روی دست دارد، مسأله‌ی تابعیت (سیتیزن شیپ) می باشد. دولت تلاش دارد که مدت زمان اقامت دایم را قبل از درخواست سند شهروندی از یک سال به "حد اقل چهارسال" افزایش دهد و علاوه برتمدید زمان از متقاضیان خواسته خواهد شد که قبل از درخواست، سند شهروندی باید مدرک که توانایی زبان انگلیسی اورا ثابت کند، نیز ارایه کنند.
پناه جویان به کته گوری‌های مختلف تقسیم می شوند:
دسته اول، کسانی اند که ویزای پناهندگی سه و پنج ساله دارند. اینها با همه مشکلاتی که دارند در وضعیت بهتر قرار دارند؛ چون این دسته حد اقل از امتیاز: حق تحصیل، کار و مسافرت، البته با محدودیت هایی برخور دارند.
گروه دوم، آن‌هایی هستند که دارای ویزای بریجینگ (ویزای عبوری) هستند، این دسته متاسفانه، حق سفر ندارند ولی حق کار و اشتغال را دارا هستند و می توانند، برای امرار معاش، برای خود کاری را دست و پا کنند.
دسته سوم، کسانی هستند که در حالت کاملا بی سرنوشتی به سر می برند، اینها نه حق کار دارند، نه اجازه سفر دارند، نه از حق تحصیل برخور دارند. متاسفانه این ها آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند. تعدادی زیادی ازاین دسته با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکنند. با تاسف این طبقه از پناه جویان را همه از یاد برده اند، نه دوست و رفیق درد اینها را درک می کنند، نه جامعه از اینها خبر دارند و نه سیاست مداران درمورد اینها چیزی می گویند، فقط خانواده است که این ها را بشدت تحت فشار قرارداده و ازاین ها به میزان همسایه اش که کار گر در خارج دارند، دالر طلب دارند.
فراموش نباید کرد که انتخابات کماکان، در حال نزدیک شدن است و برای بدست آوردن رأی، گوش های سیاست مداران برای شنیدن حرف های مردم، کم کم باز می شود. خوب است نهاد ها و فعالان اجتماعی، برنامه هایی را روی دست گرفته، درد و مشکلات پناه جویان را که سال‌هاست از خانه و کاشانه شان آواره شده اند را در دید و باز دیدهای شان با نمایندگان پارلمان مطرح نمایند.
سخن آخر اینکه یکی ازمشکلات جدی هموطنان ما ارایه سند و مدارک تأیید نشده و غیر رسمی به اداره مهاجرت می باشد؛ بنابراین، از همه پناهندگان درخواست که لطف نموده از ارایه کردن مدارکی که اصلی بودن آن اطمینان ندارید، خود داری فرمایید؛ زیرا که پی‌آمد های منفی خواهد داشت و جبران کردنش سخت و دشوار خواهدبود.
در شرایط کنونی، اوضاع مربوط به امور مهاجرت، نه تنها مناسب به نظر نمی رسد، بلکه به گفته یکی از مقامات امور مهاجرت، سیستم و میکانیزم بررسی مسایل مربوط به مهاجرت از قبیل انواع ویزا، به شمول ویزای عبوری و کسب سند تابعیت دچار مشکل جدی می باشد.
امار و ار قام داخلی مربوط به اداره مهاجرت نشان می دهد که در سال 2017 – 2018 در کل 163،000 نفر با ویزای دایمی مقیم آسترالیا شده اند که این رقم در واقع، کمتر از عدد 190،000 معینه است که آسترالیا بصورت سالانه برای جذب مهاجران برنامه دارد.
مطابق آمار جدید، در ماه مارچ سال جاری، تعداد 194،875 نفر در آسترلیا دارای ویزای عبوری می باشند. البته این عدد شامل پناه جویان و غیر پناه جویان می شود. در صورتی که در سال گذشته، دارندگان ویزای بریجینگ [عبوری] به 41،066 نفر می رسید که خیلی کمتر از سال جاری می باشد.
احزاب مخالف، بخصوص حزب کار گر، وزیر مهاجرت را مورد انتقاد قرار داده مییگوید: « وزیر مهاجرت باید پاسخ دهد که چرا عدد دارندگان ویزای عبوری (بریجینگ) به این حد افزایش یافته و از کنترول حارج شده است». در ضمن احزاب مخالف اضافه می‌کند که دولت فعلی بخصوص پیتر داتن، (وزیرمهاجرت) از ایجاد فضای غبار الود مهاجرتی بیشتر در صدد استفاده و بهره جویی سیاسی می باشد تا راه حل های واقعی.
فعلا تعداد یک میلیون و ششصد هزار نفر(پناه جویان وغیرپناه جویان) در آسترالیا دارای ویزای موقت می باشند، ضمنا یکی ازمقامات اداره مهاجرت علاوه می‌کند که سیر صعودی دارندگان ویزای موقت بیانگر عدم شفافیت و کارایی، در سیستم ومکانیزم بررسی پرونده ها می باشد.
یکی از مسایل جدی که دولتی فعلی روی دست دارد، مسأله‌ی تابعیت (سیتیزن شیپ) می باشد. دولت تلاش دارد که مدت زمان اقامت دایم را قبل از درخواست سند شهروندی از یک سال به "حد اقل چهارسال" افزایش دهد و علاوه برتمدید زمان از متقاضیان خواسته خواهد شد که قبل از درخواست، سند شهروندی باید مدرک که توانایی زبان انگلیسی اورا ثابت کند، نیز ارایه کنند.
پناه جویان به کته گوری‌های مختلف تقسیم می شوند:
دسته اول، کسانی اند که ویزای پناهندگی سه و پنج ساله دارند. اینها با همه مشکلاتی که دارند در وضعیت بهتر قرار دارند؛ چون این دسته حد اقل از امتیاز: حق تحصیل، کار و مسافرت، البته با محدودیت هایی برخور دارند.
گروه دوم، آن‌هایی هستند که دارای ویزای بریجینگ (ویزای عبوری) هستند، این دسته متاسفانه، حق سفر ندارند ولی حق کار و اشتغال را دارا هستند و می توانند، برای امرار معاش، برای خود کاری را دست و پا کنند.
دسته سوم، کسانی هستند که در حالت کاملا بی سرنوشتی به سر می برند، اینها نه حق کار دارند، نه اجازه سفر دارند، نه از حق تحصیل برخور دارند. متاسفانه این ها آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند. تعدادی زیادی ازاین دسته با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکنند. با تاسف این طبقه از پناه جویان را همه از یاد برده اند، نه دوست و رفیق درد اینها را درک می کنند، نه جامعه از اینها خبر دارند و نه سیاست مداران درمورد اینها چیزی می گویند، فقط خانواده است که این ها را بشدت تحت فشار قرارداده و ازاین ها به میزان همسایه اش که کار گر در خارج دارند، دالر طلب دارند.
فراموش نباید کرد که انتخابات کماکان، در حال نزدیک شدن است و برای بدست آوردن رأی، گوش های سیاست مداران برای شنیدن حرف های مردم، کم کم باز می شود. خوب است نهاد ها و فعالان اجتماعی، برنامه هایی را روی دست گرفته، درد و مشکلات پناه جویان را که سال‌هاست از خانه و کاشانه شان آواره شده اند را در دید و باز دیدهای شان با نمایندگان پارلمان مطرح نمایند.
سخن آخر اینکه یکی ازمشکلات جدی هموطنان ما ارایه سند و مدارک تأیید نشده و غیر رسمی به اداره مهاجرت می باشد؛ بنابراین، از همه پناهندگان درخواست که لطف نموده از ارایه کردن مدارکی که اصلی بودن آن اطمینان ندارید، خود داری فرمایید؛ زیرا که پی‌آمد های منفی خواهد داشت و جبران کردنش سخت و دشوار خواهدبود.