صدای امریکا دیروز صبح گزارش داده است که داعشیان با هماهنگی طالبان در ولایت زابل، به طرف مرزهای مناطق هزاره نشین (خاک افغان [خاکران]، دایچوپان، ارزگان خاص، باغوچار) منتقل شده اند! هرچند که هدف از این نقل و انتقال در این مناطق، هنوز به خوبی روشن نیست که منحیث راه ترانزیتی پیاده و جابجایی نیروهای تروریستی داعش به سمت شمال استفاده میشود یا هدف اصلی، محاصره مناطق مرکزی است و میخواهند جبهه جنگ جدیدی را در ولسوالی های هزاره نشین جاغوری و مالستان و نیز بخش هایی از ولایت غور و دایکندی، باز نموده و اعمال تروریستی شان را آغاز کنند!
نویسنده: محمد عزیزی
صدای امریکا دیروز صبح گزارش داده است که داعشیان با هماهنگی طالبان در ولایت زابل، به طرف مرزهای مناطق هزاره نشین (خاک افغان [خاکران]، دایچوپان، ارزگان خاص، باغوچار) منتقل شده اند! هرچند که هدف از این نقل و انتقال در این مناطق، هنوز به خوبی روشن نیست که منحیث راه ترانزیتی پیاده و جابجایی نیروهای تروریستی داعش به سمت شمال استفاده میشود یا هدف اصلی، محاصره مناطق مرکزی است و میخواهند جبهه جنگ جدیدی را در ولسوالی های هزاره نشین جاغوری و مالستان و نیز بخش هایی از ولایت غور و دایکندی، باز نموده و اعمال تروریستی شان را آغاز کنند!
در هر حال، این نقل و انتقال، میتواند خطر جدی برای مناطق مرکزی باشد و می طلبد تا مقامات حکومت وحدت ملی در کل و مخصوصاً جناب استاد سرور دانش معاون رییس جمهور، استاد محقق معاون ریاست اجرائیه و دیگر سران و دولتمردان کشور، در تامین امنیت مناطق مرکزی، توجه جدی و خاص مبذول کنند و از باب "علاج واقعه قبل از وقوع"؛ بدون اتلاف وقت و هرگونه وعد و وعید، برنامه استقرار لوای اردوی ملی را که یکسال پیش برای امنیت مناطق مرکزی در نظر گرفته شده بود، هرچه عاجل از قول به عمل درآورند و اجرایی فرمایند.
حملات داعش بر مناطق مرکزی هزاره نشین، هیج بعید از امکان نیست و تحرکات هدفمندی که اخيرا در قره باغ، خواجه عمری، و جيغتوى ولایت غزنی، علیه هزاره ها صورت گرفته است، نمی تواند بی ربط با تحرکات داعش در نوارمرزی زابل و ارزگان باشد و نتواند زنگ خطری برای مردم هزاره به شمار رود.
سکوت معنی دار مقامات مرکزی و محلی و همچنین رسانه ها در مورد، با توجه به اینکه چنین تحرکاتی از دید شان در منطقه هرگز پنهان نیست؛ بسیار سوال انگیز و خطرناک است و بوی همکاری و دستیاری و فاجعه میدهد و هیج امیدی از دوستان بین المللی هم در حمایت از مردم مناطق مرکزی نمی رود؛ فقط این خود مردم اند که گریبان حکومت را بگیرند و در تامین امنیت مناطق مرکزی کشور، تدابیر و تدارکات لازم نظامی- امنیتی را برای مقابله با جریانهای تروریستی داشته باشند و حکومت را به استقرار نیروهای اردوی ملی در غزنی، غور، دایکندی، بامیان و دیگر مناطق هزاره نشین وادار کنند!
فرزندان هزاره در چوکات نیروهای امنیتی؛ برپای حفظ حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور و در تامین امنیت مردم شمال و شرق و غرب و جنوب و هرجای دیگر، با تروریست ها رزمیده و خون داده اند؛ حال که مناطق مرکزی کشور را خطر طالب و تروریزم تهدید میکند، لازم است که هموطنان شان در قالب نیروهای امنیتی پولیس و اردوی ملی در ولسوالی ها و مناطق مشرف به خطر هزاره نشین کشور، جابجا شوند و زمینه های نفوذ گروه های تروریستی طالب و داعش را سد نموده و از تکرار هرپیشامد ناگواری در این مناطق پیشگیری کنند؛ در غیرآن، نا امنی مناطق مرکزی، ناامنی کل کشور است و بی تفاوتی در قبال آن، جنگ های قومی و خانه به خانه را در تمام ولایات حتی کابل پایتخت ایجاد میکند و هیج جانبی از آن، در امان نمی ماند و سود نمی برد!
