۳- قطع‌نامه تظاهرات به سه زبان انگلیسی، آلمانی و فرانسوی تهیه شده بود و به خبرنگاران و خبرگزاری‌هایی که به محل تظاهرات می‌آمدند داده‌می‌شد و یک کاپی آن به دفتر نمایندگی سازمان‌ملل متحد در ژینیوا داده‌شد.
بیش‌ از هفت‌صد امضا، با مشخصات و آدرس امضا کننده در پای قطع‌نامه جمع آوری شد، تا مجددن به آدرس های مجامع و سازمان‌های بین‌المللی و کشور‌های تاثیر‌گذار در تحولات افغانستان توسط پُست فرستاده شود.

۳- دو‌هزار بروشور معرفی و تشریح وضعیت هزاره‌ها و نمونه‌های تبعیض حکومت علیه آن‌ها، توسط پسران و دختران دانشجوی هزاره‌‌ در سویس، بین مردم و کارکنان دفتر سازمان ملل متحد توزیع شد.

۴- سخنرانی ها به زبان های انگلیسی، آلمانی، فرانسوی و فارسی اجرا شد و آهنگ های «سرزمین من» و «قوماندان هزاره» از داود سرخوش و آهنگ «در این مسیر» از طاهر خاوری در ابتدا و آخر تظاهرات پخش شد.

۵- تظاهرات از نظم و برنامه‌ریزی عالی برخوردار بود، غذا و نوشیدنی برای تظاهرات کنندگان توسط خانواده‌های هزاره مقیم ژنیوا ترتیب داده شده بود.

۶- اراده و تاکید زنان و مردان شرکت کننده در تظاهرات بر خواسته های شان و پیمودن هزاران کیلومتر راه برای شرکت در تظاهرات، نشان می‌داد که اگر آنان در روز قیام هزاره‌ها برای آزادی قوماندان علی‌پور، در کابل می‌بودند بدون شک تعداد زیادی از آنان در کنار جوانان دلیر و باشهامت مردم خود در خیابان های کابل حضور می‌داشتند.

*یکی دیگر از تظاهرات عدالت‌طلبان در ژینیوا پایان یافت، اما راه رسیدن به برابری و مبارزه برای ارزش‌های انسانی هم‌چنان باز و ناپیموده است و زنان و مردان بسیاری با شور و نشاط آماده‌ی پیمودن این راه هستند.

جناب رییس!

مقصد بعدی سفرت کجا‌ست؟