بنام آنکه حق زندگی را به انسان بخشید

دردهای تاریخی موجود بر پیکره زخم خورده هزاره¬ها در افغانستان، با پیشینه ی چند قرنه ای که دارد، نه تنها که هرگز التیام نیافته است، بلکه هر روز زخم تازه ای را بر زخم های گذشته به تجربه نشسته است.

از گذشته های تاریخ که بگذریم، مرور وقایع صورت گرفته در طول نزدیک به دو دهه اخیر در حکومت های پسا طالبانی، عمق ویرانگری فاجعه را هویدا می سازد. قتل عام عزاداران حسینی در زیارت ابوالفضل در کابل، کشتار وحشیانه مسافرین به گروگان گرفته شده در زابل، کشتار گسترده معترضین جنبش روشنایی در کربلای دهمزنگ، انفجار پر تلفات در مسجد باقرالعلوم، حمله به زیارت سخی، تهاجم انتحاری به مساجد هزاره ها در هرات، حملات انتحاری به مساجد امام زمان در خیرخانه و دشت برچی، قتل عام وسیع هزاره ها در مرکز توزیع تذکره در دشت برچی و در آخر نسل کشی هزاره ها در مرکز آموزشی موعود در غرب کابل را میتوان از برجسته ترین نمونه های حملات سیستماتیک، هدفمند و سازماندهی شده علیه هزاره ها به حساب آورد؛ حملاتی که در آن صد ها نفر به شهادت رسیده اند و هزاران تن دیگر زخم برداشته اند و یک عمر معلولیت را باخود حمل می کنند.
در بعد دیگر، محرومیت تاریخی هزاره ها از قدرت و انکشاف نیز، به حدی وسیع و فراگیر بوده است که در کنار حضور کمتر از دو فیصدی هزاره ها در ساختار نظام، امروز هر نقطه ای از مناطق هزاره نشین، نشانه ها و حکایت های بیشماری از محرومیت را حکایت می کند. گذشته از عدم تطبیق حتی یک پروژه بزرگ و تاثیرگذار ملی، حذف مناطق مرکزی کشور از لیست بندهای آبگردان و انحراف پروژه لین برق 500 کیلوولت ترکمنستان از مسیر بامیان – میدان وردک، بزرگترین مصداق های اعمال عمدی سیاست حذف و در محرومیت نگهداشتن هزاره ها از دسترسی به منابع و ثروت ملی در افغانستان به شمار میرود. این پروژه اگر بر اساس قانون اساسی و بر مبنای عدالت و برابری شهروندی، از مسیر اصلی آن؛ بامیان – میدان وردک امتداد یابد، بدون تردید، هزارستان را با تحولات شگرف و عمیق اقتصادی روبرو می سازد و همین امر برای حلقات انحصارگر و تبعیض پیشه به هیچوجه قابل پذیرش نیست.
نهادهای تمویل کننده و به خصوص بانک انکشاف آسیایی که بسیاری از پروژه های بزرگ زیربنایی و به ویژه پروژه های انرژی و برق را در کشور تمویل میکند، نیز آن گونه که لازم است در مورد فراگیر بودن و عادلانه بودن پروژه های طرح شده دقت به خرج نداده و همسو با سیاست های حکومت در حرکت است. این امر نیز نیاز به دادخواهی داشته و می باید مسئولین این نهاد نیز متوجه مسئولیت های قانونی، انسانی و وجدانی شان باشند.
بنابرین از پنج روز بدینسو، عده ای از اعضای شورای عالی مردمی جنبش روشنایی و فعالین مدنی ولایت بامیان، در اعتراض به کشتار سیستماتیک و هدفمند هزاره ها دست به اعتصاب غذایی زده اند و با توجه به سلب اعتبار و اعتماد از حکومت وحدت ملی به دلیل ناکارامدی آشکار در تامین عدالت و امنیت برای همه شهروندان کشور، سازمان ملل متحد بعنوان بزرگترین و اثرگذارترین مرجع بین المللی در سطح جهان، مخاطب اصلی این حرکت خشونت پرهیز مدنی قرار گرفته است تا باشد که اثری بر بهبود وضعیت هزاره ها در افغانستان داشته باشد.
در سوی دیگر قضیه، حمایت وسیع و گسترده طیف های مختلف جامعه، به شمول اعضای شورای ولایتی بامیان، نهادها و فعالین جامعه مدنی، علما، احزاب سیاسی، اتحادیه های دانشجویی، سازمان های مردمی، خانواده معظم شهدا، جوانان و اقشار مختلف مردم، بیانگر درک عمیق مردم و شهروندان از وضعیت جاری و حس مسولیت پذیری آنان نسبت به آنچه در حال روی دادن هست، می باشد. بدینوسیله ضمن ابزار بالاترین مراتب تقدیر و سپاسگزاری از حضور و حمایت همه افراد و گروه هایی که در طول این پنج روز، با حضور روحیه بخش و دلگرم کننده شان، بعنوان بازوی توانای اعتصاب کنندگان عمل کرده اند، یادآوری میگردد که این اعتصاب پنج روزه با میانجیگری و اصرار شدید بزرگان، خانواده شهدا، اعضای شورای ولایتی، اعضای جامعه مدنی، نهادهای مردمی، احزاب سیاسی، دفتر ولایتی شورای عالی صلح، دانشجویان و اقشار مختلف مردمی، ضمن اصرار و پافشاری جدی بر خواسته های قبلی خویش به خصوص در مورد امتداد لین برق 500 کیلوولت ترکمنستان از مسیر اصلی آن؛ بامیان – میدان وردک، به شکل مشروط پایان داده میشود و بار دیگر بر خواسته های مطرح شده به شرح ذیل تاکید میگردد:
1- سازمان ملل متحد و به طور خاص رئیس دفتر نمایندگی این سازمان در کابل، باید مستقیما با اعتصاب کنندگان دیدار کرده و ضمن شنیدن مطالبات آنان، اقدامات جدی را برای بررسی خواسته های اعتصاب کنندگان روی دست گرفته و با اعمال فشارهای مضاعف بر حکومت افغانستان، وضعیت را به گونه ای تغییر دهد تا روند نسل کشی هزاره ها به هر شکل ممکن متوقف گردد.
2- سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، نهادهای بین المللی حقوق بشر و سایر مراجع ذیربط، باید هرچه زودتر هیئت حقیقت یاب بین المللی را تشکیل داده و روند قتل های هدفمند و سیستماتیک هزاره ها را به شکل بنیادین معرفی و عاملین آن را در محاکمات بین المللی محاکمه و مجازات نماید.
3- در صورت عدم رسیدگی به خواسته ها و مطالبات مطرح شده از سوی سازمان ملل متحد، بار دیگر در مشوره با همه جوانب ذیصلاح در بامیان، بار دیگر اعتصاب کنندگان به حرکت های مدنی شان ادامه داده و اعتصاب غذایی شان را از سر خواهند گرفت.

بااحترام
اعتصاب کنندگان ولایت بامیان
30 اسد 1397- بامیان