احمد بهزاد
حمله گروه تروریستی طالبان بر ساکنان هزاره تبار روستاهای ارزگان خاص، یک جنایت جنگی است که باید با پاسخ کوبنده حکومت و نیروهای ائتلاف ضد تروریزم مواجه شود.
در پیگیری روند رویدادهای خونبار در روستاهای حسینی و کندلان، منابع محلی از شهادت حدود بیست تن از ساکنان این روستاها و آواره شدن صدها خانواده خبر می دهند. در حالی که طالبان از نیروی ویژه خود به نام (قطعه سرخ) علیه مردم ارزگان استفاده می کند، تا کنون هیچ اقدامی از سوی نیروهای دولتی برای دفاع از مردمدر برابر تروریست ها صورت نگرفته است.
رفتار سبکسرانه حکومتیان نسبت به سرنوشت شهروندان سبب گسست اعتماد میان مردم و حکومت شده است؛ تا جایی که بیشتر مردم دست های پیدا و پنهان حلقات حکومتی را در پس فجایعی مانند آنچه در ارزگان جریان دارد جستجو می کنند و از همین رو کمک خواستن از حکومت و متوسل شدن به قدرت نظامی حکومت را بیهوده می دانند.
این برداشت جامعه از حکومت و از شیطنت های تروریست پرورانه حلقات قبیله سالار حکومتی، اشتباه نیست. به درستی عامل اصلی افزایش قدرت مانور تروریزم در این کشور، رهبران سابق و کنونی حکومت افغانستان بوده اند. با این حال در چنین هنگامه ها لازم و ضروری است تا رهبران حکومت را مخاطب قرار دهیم و ضمن یادآوری مکلفیت های قانونی شان در دفاع از امنیت شهروندان، وضعیت موجود در کشور و ناگزیری های مردم خود را بهتر و صریح تر توضیح دهیم. این رفتار ما در مخاطب قرار دادن حکومت، اثرات انکارناپذیری به همراه خواهد داشت.
همچنان که این دادخواهی سبب خواهد شد هر نیروی بی طرف و منصفی که ناظر بر رفتار ما و سبکسری حکومت باشد به این جمع‌بندی برسد که در این سرزمین حاکمیتی وجود دارد که در قبال سرنوشت شهروندانش هیچ احساس مسؤلیتی ندارد؛ از سوی دیگر مخاطب قرار گرفتن حاکمان، بی توجهی حکومت نسبت به امنیت و عزت شهروندان را برجسته می سازد؛ چنان که جای هیچ اما و اگری را برای توجیه همسویی حکومت و تروریزم علیه انسان هزاره باقی نخواهد گذاشت. از این رو لازم است برای جامعه ای که در آن زندگی می کنیم (سایر هموطنان خود) و برای همنوعان خود (هر انسان با وجدانی در سطح جهان) وضعیت خود را به درستی تشریح و تبیین کنیم و این پیام را منتقل کنیم که اگر جلو تهاجمات علیه انسان هزاره گرفته نشود، دفاع با هر وسیله ای از عزت، شرف و موجودیت حق ماست. و این حکومت است که مسؤل پیامدهای دفاع همه جانبه و مسلحانه مردم از خودشان خواهد بود؛ در آن وضعیت کسی حق نخواهد داشت مردم را ملامت کند و یا آنان را با اتهامات سخیف هدف قرار دهد.
همزمان با مخاطب قرار دادن حکومت، اقدامات لازم برای دفاع از مردم و سرکوب تهاجمات تروریست ها نیز با روش های مختلف باید روی دست گرفته شود. هیچ جامعه ای برای حفاظت از خود منتظر نمی ماند.
