اگر جریان خیانت و معامله، جنبش روشنایی و رستاخیز برای تغییر را از درون ضربه نمی زدند؛ اینک این جنبش ها آدر س های فراگیر اجتماعی - مدنی برای تغییر در ساختار قدرت و توازن سیاسی در جامعه شده بودند و در عرصه‌ی سیاسی و فرهنگی در هرم رهبری مبارزات عدالت خواهانه ، صلح و انتخابات قرار داشتند. باید توجه داشته، انصاف روا داریم. هیچ جریان سیاسی، نهاداجتماعی، فرهنگی و مدنی، حساب مالی شفاف تر و روشن از جنبش روشنایی، به ویژه کمیته مالی آن در تاریخ معاصر افغانستان نداشته است.

بنابراین، بسنده نیست که چشم بر حقایق و واقعیت ها و حقایق ببندیم و آن را بازتاب ندهیم. باید با صراحت و صداقت گفت، کسانی که خود اشتباه کردند و یا در دام توطئه ی شبکه های اطلاعی افتادند و یا خوراکی که این شبکه ها به خورد مردم و جامعه دادند، این ها باور کردند، از آن برای مطرح کردن خویش تغذیه کردند، اینک در این شرایط حساس و سرنوشت ساز، شهامت و شجاعت آن را نیز داشته باشند تا از یاران و طلایه داران خود و به ویژه مسوولان کمیته ی مالی جنبش روشنایی معذرت خواهی رسمی کنند. اگر این شهامت را ندارند، باید بدانند که جنبش روشنایی در دل توده ها جا داشته و زنده است. جنبش روشنایی این بار قاطعانه تر ، با انسجام تر و سنجیده تر حرکت کرده، در تمامی زمینه ها درفش عدالت خواهی و داد خواهی را به اهتزاز در خواهد آورد. زیرا جنبش روشنایی یک حرکت تاریخی و با داعیه انسانی و حقوق بشری و حقوق شهروندی است که درفش عدالت اجتماعی، انصاف، رواداری و انکشاف متوازن را طلایه داران صادق و متعهد آن نگذاشتن در میان خاک و خون در چوک دهمزنگ بر زمین افتد؛ بلکه آن را بر دوش کشیده، پیام شهدا را جهانی ساختند. از این رو، نباید پنداشت  که چراغ جنبش روشنایی خاموش شده است؛ بل چراغ جنبش روشن بوده، روشن تر از پیش خواهد بود و از موانع و سنگلاخ های توطئه عبور خواهد کرد.

در نتیجه، ما در این مسیر نباید وجدان اخلاقی مان را  زیر پا کرده حقایق را نا دیده انگاریم و باید شجاعت اخلاقی داشته باشیم که از اشتباه خود معذرت بخواهیم. اگر معذرت نمی خواهیم در واقع به خون شهدا ی جنبش روشنایی، جنبش رهایی بخش بزرگ تاریخی و عدالت اجتماعی خیانت نا بخشیدنی انجام داده ایم. اگر ما ما می خواهیم مبارزه با تبعیض سیستماتیک نمایم، نباید یک حرکت تاریخی نأثیر گذار مدنی را قربانی تعلق خاطرهای قومی، حزبی، قبیله ای و خواهش های نفسانی  خود کنیم. ما به شعارها و آرمان‌های جنبش روشنایی متعهد بوده و مسوولانه عمل کنیم. بنابراین؛ از جمله شعار های زنده و اساسی جنبش روشنایی این است که ما می خواهیم در تصمیم گیری سهیم باشیم و «نه ظلم می کنیم و نه ظلم را می پذیریم». نه خود تبعیض روا می داریم و نه در قبال تبعیض سیستماتیک و تبعیض قانونی سکوت مرگبار می نماییم. a