استاد عبدالعدل دایفولادی
به نام حق و به نام انسان بخشنده و مهربان
جناب جان بس (John R. Bass) سلام به شما، و عرض کلام اینکه شما سیاست افغانستان و منطقه را بسیار بهتر از من می‌دانید، چون پشت پرده‌ها را برملا می‌بینید. اما ما برای امنیت ملی خود که در حال حاضر اولویت منافع ملی ما ست، روی پرده با امریکا تعهد ستراتیژیک بستیم، اما چرا روی کاغذ مانده و خاک گرفته؟ یعنی، امنیت ملی ما کجا ست؟ چرخۀ سیاست داخلیما از این خراب است که سیاسیون فاسد ما از جاهلیت قومی قادر به وحدت ملی نیستند و برای سود فردی، در برابر حکومتداری خوب و قانونیت دیوار چین اند. اما چرا ناتو و امریکا با فردی در رأس ریاست امنیت ملی ما کار می‌کند که تا این عصر و زمان از عقب‌مانی فکر، تخلص قبیله‌ای دارد؟ و شنیدید که ستانکزی به قوم خود پیام تلویزیونی داد که در کرسی از دسیسۀ نفاق ملی نمی‌شرمد، اما رهائی یک قوماندان ضد طالب از بند دسیسه را بی‌عزتی خود می‌داند. و آیا بالاتر از این ثبوتی است که ناتو و امریکا دانسته یا ندانسته از تیوری دولت‌ـ ملت سازی رئیس غنی حمایت می‌کنند؟ و بروید روی خط دولت‌ـ ملت سازی ادارۀ غنی و داستان را تا پایان بخوانید که چرا ارگ در دموکراسی متعهد به ملت‌ـ دولت سازی نیست؟ اما جناب بس، به فکر منی ناسیاسی کلید قفل معضل افغانستان ـ شریک ستراتیژیک امریکا در جنوب آسیا ـ این است که: آقای دیورند به همکاری امیر آهنین پشتون را کمر بُری قومی کرد تا منافع بریتانیا در جنوب آسیا حفظ شود. حالا پاکستان اتمی برای حفظ خط دیورند یا تمامیت ارضی خود، تمویل افراطیت مذهبی پشتون را راه دفاع از امنیت ملی و منافع ملی خود در افغانستان می‌داند. و از شما ناتو و امریکا در عرصۀ پروموت و نظامی تشکر، اما در عرصۀ سیاسی چه می‌کنید؟ دختر ما سوی مکتب روی جاده از پولیس تیر می‌خورد، چون نصب برمک مشکل سیاسی ارگی دو سره قومی ست که ادارۀ پولیس ملی به دست یک کارنافام است. بلی، ارگ قومی در عرصۀ ملی مسئولیت پذیر نیست، اما آیا ناتو و امریکا در تبدیل شدن راه مکتب ما به راه گورستان، مسئولیت سیاسی خود را می‌پذیرند؟ اگر نان فقیر پشتون و غیرپشتون هر روز به خون بیشتر تر می‌شود، پس نشاید که حمایت ناتو و امریکا از افراطیت قومیِ حلقۀ روانی ارگ، روی دیگری سکۀ جنگ در افغانستان زخمی ما باشد. اما اگر صداقت به صلح است، راه حل این است که اگر پاکستان دست از افراطیت مذهبی پشتون بردارد یا ندارد، اما ناتو و امریکا حمایت از افراطیت قومی ارگ را همین لحظه بس کند، بازی جنگ زود تمام می‌شود. ورنه، آیا ادارۀ پیر ارگ داینامیک افغانستان جوان را سوی فروپاشی قومی نبرده است؟ تشکر از توجه تان!
به نام حق و به نام انسان بخشنده و مهربان
جناب جان بس (John R. Bass) سلام به شما، و عرض کلام اینکه شما سیاست افغانستان و منطقه را بسیار بهتر از من می‌دانید، چون پشت پرده‌ها را برملا می‌بینید. اما ما برای امنیت ملی خود که در حال حاضر اولویت منافع ملی ما ست، روی پرده با امریکا تعهد ستراتیژیک بستیم، اما چرا روی کاغذ مانده و خاک گرفته؟ یعنی، امنیت ملی ما کجا ست؟ چرخۀ سیاست داخلیما از این خراب است که سیاسیون فاسد ما از جاهلیت قومی قادر به وحدت ملی نیستند و برای سود فردی، در برابر حکومتداری خوب و قانونیت دیوار چین اند. اما چرا ناتو و امریکا با فردی در رأس ریاست امنیت ملی ما کار می‌کند که تا این عصر و زمان از عقب‌مانی فکر، تخلص قبیله‌ای دارد؟ و شنیدید که ستانکزی به قوم خود پیام تلویزیونی داد که در کرسی از دسیسۀ نفاق ملی نمی‌شرمد، اما رهائی یک قوماندان ضد طالب از بند دسیسه را بی‌عزتی خود می‌داند. و آیا بالاتر از این ثبوتی است که ناتو و امریکا دانسته یا ندانسته از تیوری دولت‌ـ ملت سازی رئیس غنی حمایت می‌کنند؟ و بروید روی خط دولت‌ـ ملت سازی ادارۀ غنی و داستان را تا پایان بخوانید که چرا ارگ در دموکراسی متعهد به ملت‌ـ دولت سازی نیست؟ اما جناب بس، به فکر منی ناسیاسی کلید قفل معضل افغانستان ـ شریک ستراتیژیک امریکا در جنوب آسیا ـ این است که: آقای دیورند به همکاری امیر آهنین پشتون را کمر بُری قومی کرد تا منافع بریتانیا در جنوب آسیا حفظ شود. حالا پاکستان اتمی برای حفظ خط دیورند یا تمامیت ارضی خود، تمویل افراطیت مذهبی پشتون را راه دفاع از امنیت ملی و منافع ملی خود در افغانستان می‌داند. و از شما ناتو و امریکا در عرصۀ پروموت و نظامی تشکر، اما در عرصۀ سیاسی چه می‌کنید؟ دختر ما سوی مکتب روی جاده از پولیس تیر می‌خورد، چون نصب برمک مشکل سیاسی ارگی دو سره قومی ست که ادارۀ پولیس ملی به دست یک کارنافام است. بلی، ارگ قومی در عرصۀ ملی مسئولیت پذیر نیست، اما آیا ناتو و امریکا در تبدیل شدن راه مکتب ما به راه گورستان، مسئولیت سیاسی خود را می‌پذیرند؟ اگر نان فقیر پشتون و غیرپشتون هر روز به خون بیشتر تر می‌شود، پس نشاید که حمایت ناتو و امریکا از افراطیت قومیِ حلقۀ روانی ارگ، روی دیگری سکۀ جنگ در افغانستان زخمی ما باشد. اما اگر صداقت به صلح است، راه حل این است که اگر پاکستان دست از افراطیت مذهبی پشتون بردارد یا ندارد، اما ناتو و امریکا حمایت از افراطیت قومی ارگ را همین لحظه بس کند، بازی جنگ زود تمام می‌شود. ورنه، آیا ادارۀ پیر ارگ داینامیک افغانستان جوان را سوی فروپاشی قومی نبرده است؟ تشکر از توجه تان!
عکس فیچر از صفحه سردار قلندر