بنام آفریدگار عدالت و آزادی

حکومت تبعیضگر و ستم پیشه وحدت ملی، در طول چهار سال حاکمیت خویش بر سرزمین افغانستان، چنان کارنامه سیاه، ننگین و نفرت انگیزی را از خود بیادگار گذاشته است که لکه آن تا ابد از پیشانی تاریخ این کشور پاک نخواهد شد. اعمال سیاست های ناسالم و مبتنی بر تبعیض این جکومت در چهار سال گذشته اما برای هزاره ها به ویژه، هزینه های سنگینی را به همراه داشته است.

حذف سیستماتیک هزاره ها از بدنه قدرت و کاهش حضور آنان به 2 فیصد در بدنه حکومت، حذف کادرهای هزاره از سطح رهبری حکومت و بخصوص از وزارت خانه ها، کاهش شدید حضور هزاره ها در نهادهای امنیتی، ازدیاد ناامنی ها در مسیرهای منتهی به مناطق هزاره نشین، سربریده شدن دهها تن مسافر بی گناه به شمول اطفال، زنان، سالخوردگان و افراد ملکی در مسیر راه ها، قتل عام صدها انسان هزاره در مراکز آموزشی، مساجد، مرکز ثبت احوال و نفوس، مکاتب، و سایر اماکن عمومی، کشتار کم نظیر هزاره ها در تظاهرات تاریخی جنبش روشنایی در دهمزنگ، قتل عام هزاره ها در میرزا ولنگ، ارزگان خاص، مالستان و جاغوری، محرومیت هزاره ها از پروژه های بزرگ ملی در بخش زیربنا و انرژی و از همه مهمتر انحراف لین برق 500 کیلوولت ترکمنستان از مسیر بامیان – میدان وردک به سالنگ، ارمغان و تحفه ای بود که در دوران حاکمیت این حکومت به مردم هزاره تحمیل گردید. با وجود تمامی این موارد اما، این حکومت در آخرین اقدام غیرمنطقی و غیرقانونی خویش، اقدام به بازداشت و حذف فرمانده علی پور کرد. علی پور؛ مردی از تبار درد دیدگان و زخم خوردگان تاریخ که از میان سونامی ستم، تبعیض، محرومیت و محکومیت سر بر آورد تا مدافع عزت و آزادگی هم تبارانش باشد و آنچه از ظلم و ستم تاریخی که تا هنوز بر این مردم رواداشته شده است را از میان بردارد. حکومت وحدت ملی با این کارش در واقع زمینه را برای از سرگیری و کشتار هزاره ها در دره مرگ؛ جلریز، فراهم می کند و تسهیلات خوبی را برای داعش و طالب در راستای کشتار هزاره ها به وجود می آورد.
مردم بامیان در کنار سایر شهروندان کشور، که فرمانده علی پور را تنها ناجی عزت و آزادگی شان می پندارند و او را در طول سالیان اخیر به دلیل عملکرد کارساز و موثرش عامل اصلی تامین امنیت در شاه راه ها و مناطق شان می دانند، برای او به دادخواهی برخواستند و فشارهای مضاعفی را بر حکومت وارد آوردند تا فرمانده علی پور را رها سازند.
تظاهرات کم نظیر و خوش جوش هزاران انسان درین مسیر اما، در بامیان به خشونت کشانیده شد که در نتیجه، پولیس بامیان، بدون در نظرداشت اصول انسانی و اخلاقی و با زیرپا کردن قانون و ارزش ها، بدون استفاده از ابزارهای معمول در کنترول تظاهرات ها، برای اولین بار در تاریخ بامیان و حرکت های مدنی – اعراضی درین ولایت، اقدام به شلیک مستقیم بر متعرضین کرده و باعث شهادت دو تن و زخم برداشتن 15 تن دیگر گردید. جالب ترین قسمت رویداد اما این جاست که تمامی شهدا و زخمیان در ساحات خیلی دورتر از قوماندانی امنیه بامیان، یعنی سه راهی نزدیک محکمه، اطراف گلزار شهدا و حتی در مسیرهای نزدیک دانشگاه بامیان، مورد حمله و شلیک قرار گرفته و گلوله باران گردیده اند.
فعالین مدنی بامیان، ضمن محکوم کردن این عمل قبیح و غیرقابل توجیه پولیس بامیان، موارد زیر را جدا خاطر نشان می سازند:
1- از کمیسیون مستقل حقوق بشر، منحیث بزرگترین سازمان ملی مدافع حقوق بشر در کشور، می خواهیم که هرچه سریعتر به بررسی گسترده و همه جانبه قضیه پرداخته و قاتلین شهدای تظاهرات اخیر را شناسایی و به محاکمه بکشانند.
2- از دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد (یوناما) نیز تقاضا مندیم تا ضمن بررسی رویداد، با نظارت مستقیم بر روند کار حکومت درین جریان، به تحقق عدالت و محاکمه قاتلین کمک برسانند.
3- از مراجع عدلی و قضایی کشور نیز میخواهیم که مطابق با قانون نافذه کشور، هرچه زودتر زمینه شناسایی و محاکمه قاتلین را فراهم ساخته و آنان را مجازات کنند تا خون به ناحق ریخته شده فرزندان رشید این سرزمینه به هدر نرود.
4- از شورای محترم علما، اعضای شورای ولایتی، متنفذین، بزرگان، نهادهای مدنی، ژورنالیستان و همه اقشار مردم بامیان، نیز تقاضا مندیم تا ضمن بکارگیری تلاش های همه جانبه و مستمر، زمینه محاکمه قاتلین فرزندان این مردم را فراهم ساخته و آنانی را که دست شان بخون فرزندان شایسته این مردم آغشته است، بدست قانون بسپارند.

بااحترام
فعالین مدنی بامیان
10 قوس 1397

از صفحه رفیع یوسفی گرفته شده است.