«برابری در مقابل قانون به معنی درست آن یعنی مشارکت در ایجاد قوانینی که براساس آن بر انسان حکومت میشود، مجموعه قوانینی که حقوق دموکراتیک همه بخش‌های جمعیت، حق مراجعه به دادگاه برای حمایت و محافظت یا خلاصی و یاری در صورت نقض حقوق تضمین شده در قانون، و حق شرکت در اجرای عدالت به عنوان قاضی، رییس دادگاه، دادستان کل، و کیل و مشاور حقوقی، و مشاغل مشابه ر تضمین کند.»
اوایل سال‌های 1380 خورشیدی بود که با کریم سروش آشناشدم. به زودی همه در وزارت تحصیلات عالی متوجه استعداد، توانایی و کارایی او شدیم و همکاری‌های او با وزارت از همین جا شروع شد. در مدت کوتاهی از رهبری وزارت تا کارمندان و حتی اجیران گرویده‌ی حسن خلق، پرکاری، رفتارو کردار نیک کریم سروش گردیدند.
14 October 2018
علی سروری
اگر به رهبری سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بیاندیشیم، رهبری در واقع یک فرایند اجتماعی است، که در این فرایند، نه تنها ظرفیت واستعداد شخص رهبرِ سیاسی، از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ بلکه کارکرد تیمی و جمعی رهبران اجتماعی بیشتر از پیش تأثیر گذار می باشد. چه این که در زمانه‌ی ما رهبری فردی کار ساز نبوده است و پاسخ گوی نیاز مندی ها زمان و جوامع مدرن نیز نمی‌باشد.
حمله بالاي قومندان شمشير و همرزمانش، يك مساله را براي طرفداران جنبش روشنای و حتی مخالفين فريب خورده‌ی جنبش روشنايی، مثل آفتاب ثابت كرد كه تيم متعصب، انحصارگر و دشمنان وحدت ملي، به هيچ عنوان نمي توانند، دوست هزاره ها و اقوام محروم باشند.
مردم بيشتر از اين، نمي توانند دل به معاونيّت، سخنگو، مشاور، رياست سمبوليك شوراي عالي صلح خوش كنند. فعلاً تيم اشرف غني رسمآ اول با ازبيك ها و حالا هم با هزاره ها درگيري مسلحانه دارد ، آن‌هم با استفاده از نيرو هاي كوماندو و خائنين ملي و اجير.
حمله بالاي قيصاري، عليپور، شجاعي و صلح با طالب ها، انتقال داعش با هليكوپتر اردوي ملي، طينت و اهداف قبيله گرايانه تيم فاشيست را كاملآ بر همگان آشكار كرده است.
محراب الدین شجاع
اندک اندک به انتخابات پارلمانی نزدیک می‌شویم ، انتخابات از آنچه در تقویم می‌بینیم به ما نزدیک تر است و پیکارهای انتخاباتی روز به روز شدیدتر میشود.
انتخاباتی که مردم افغانستان مخصوصا هزاره و مشخصا هزاره سنی باید تصمیم بگیرند : تصمیم سرنوشت ساز، تصمیمی نه برای خود یا طایفه و قبیله؛ بلکه برای آینده ۵ ساله افراد یک نسل فراموش شده، چه کودک و چه پیر، چه مرد و چه زن ؛ تصمیمی که مشخص می‌کند آیا هم همچنان مورد استفاده ابزاری سیاسیون قرار گیریم و در گیر و دار هویت بمانیمیا راهی به سوی تکیه گاه سیاسی برویم.