حمزه واعظی کارشناس ارشد امور اجتماعی

(گپی دوستانه با جناب شاه حسین مرتوضوی)

جناب مرتضوی گرامی!

 

امروز پُست شمارا با عنوان "مسئولیت پذیری در تظاهرات" خواندم و بشدت مایه ی تعجب و حتا تأثر من شد. نوشته اید:


"در شماري از تظاهرات‌ها بر اثر حمله‌هاي انتحاري و يافيرهاي متقابل شماري از مردم ملكي و پوليس شهيد و زخمي شده اند. امروز عصر جمعه به فاتحه شهيد عاطفه هاشمي رفتیم به خوبي مي‌دانم كه اندوه و درد سنگين كه بر بازوان فاميل شهيد سايه افگنده است هزاران تسليت گفتن جبران نمي‌تواند."


این که شما به دیدار خانواده ی یک قربانی رفته اید کار پسنیده ای است اما این که بلافاصله خون این قربانیان را با ادعای ثابت نشده و مبهم "فیر متقابل" به گردن خوِدِ این قربانیان بی گناه می اندازید، برای من بشدت تکان دهنده بود. بدین جهت لازم دیدم چند نکته را دوستانه با شما مطرح کنم.

استاد عبدالعدل دایفولادی

به نام حق و به نام انسان بخشنده و مهربان
جناب جان بس (John R. Bass) سلام به شما، و عرض کلام اینکه شما سیاست افغانستان و منطقه را بسیار بهتر از من می‌دانید، چون پشت پرده‌ها را برملا می‌بینید. اما ما برای امنیت ملی خود که در حال حاضر اولویت منافع ملی ما ست، روی پرده با امریکا تعهد ستراتیژیک بستیم، اما چرا روی کاغذ مانده و خاک گرفته؟ یعنی، امنیت ملی ما کجا ست؟

برگردان: جلیل پژواک

الجزیره ـ آرکادی دوبنف

 

در اوایل ماه جاری، دولت روسیه میزبان کنفرانس صلح  در مورد افغانستان بود. کنفرانسی که بسیار مورد انتظار بود. نمایندگان طالبان نیز در آن حضور یافتند. پس از کنفرانس، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه‌ی روسیه در کنار اعضای رهبری طالبان، کسانی که از قضا هنوز در فهرست ترور روسیه قرار دارند، عکس انداخت.

برای ناظران تیزبین سیاست خارجی روسیه، واضح بود که این کنفرانس چیزی بیش از فرصتی برای عکاسی نبود؛ امری که هدف آن اعلام عمومی جاه‌طلبی کرملین برای اثبات و جاانداختن دوباره‌ی خودش در بخش جنوبی آسیای مرکزی و به خصوص افغانستان بود.


دکترامین_احمدیاستاد و مسئول دانشگاه ابن سینا:

از جامعه هزاره در برابر پاک سازی قومی، کشتار هدفمند و حذف سیاسی و فرهنگی توسط طالبان محافظت باید کرد:
حملات اخیر گروه طالبان در ارزگان خاص، مالستان و جاغوری به صورت سیستماتیک مناطق و جمعیت غیر نظامی جامعه هزاره را، هدف قرار داده است. این حملات از جهات ذیل شایسته توجه جامعه جهانی و همکاران بین المللی افغانستان به طور خاص نیروهای حمایت قاطع می باشد:

"بسم رب الشهداء و الصدیقین"

تاریخ خون رنگ افغانستان این روزها رنگ تازه ای به خود گرفته است. بحرانهای پیاپی این سرزمین، یاد آور خاطرات تلخ تاریخ ظلمت در جغرافیای ستم است. خشونت، وجهه بارز عقلانیت سیاسی برخاسته از مخیله اجتماعی نهفته در این جغرافیا است.

در شرایط کنونی تاریخ تکرار می شود. نسل کشی، جنایت علیه بشریت، جرایم جنگی و انواع خشونت های غیر انسانی مدتها است که به گونه سیستماتیک در تمام نقاط کشور جریان دارد. نمونه آن وقایع اخیر ارزگان، جاغوری و مالستان، تراژدی های غمباری که دل هر انسان ازاده ای را به درد می آورد. دریغا، که این تراژدی در برابر چشمان نابینای حکومت وحدت ملی و گوش ناشنوای جامعه جهانی صورت میگیرد.