- جاناتان اِل. لِی
- ترجمه: محمدحسین حسرت
افغانیتِ طرزی اما خیلی فراتر از تقویت محض زبان و فرهنگ پشتو رفت و او بر این استدلال پای فشرد که «افغان» می‌باید تنها انتخاب رسمی ملی تمام شهروندان افغانستان باشد، غافل از این‌که این کشور دارای ملتی است با تنوع فرهنگی و قومی و اکثریت جمعیت آن مرکب از مردمی بوده‌اند که از لحاظ قومی، افغان نیستند. به این ترتیب، محمود طرزی، در جست‌وجوی تحمیل هویت ساختگی و ناآشنا بر گروه‌های قومی ـ زبانی غیر‌افغان برآمد که با آن کارش، اختلاف‌ها و گسست‌های مذهبی، منطقه‌ای و قومی زیادیِ را به طور غیرمستقیم دامن زده و وخیم‌تر ساخت و بخش وسیعی از جمعیت را عملاً به غیر‌خودی و اقلیت تبدیل کرد. این کار شبیه اعلام حکومت انگلیس بود که مردمان اسکاتلند، ویلز و ایرلند را واداشت تا رویِ پاسپورت‌های‌شان، فقط نام انگلیسی را برگزینند.
ادامه مطلب: محمود طرزی، سراج‌الاخبار افغانیه و ناسیونالیسم افغان. بخش دوم و پایانی
