ولایت غزنی، یکی از ولایت های نا امن در طول سال‌های گذشته بوده است. در این مسیر هزاره ها هدف‌مندانه مورد حملات تروریستی قرار می گرفته اند و جاده‌ی قندهار کابل، معروف به جاده مرگ بوده است. انتخابات پارلمان نزدیک است. بنابراین، نمایندگان ولایت غزنی به تب و تلاش افتاده اند، تا اوضاعی امنیتی غزنی را جدی بگیرند. نوشته ذیل از صفحه شاه گل رضایی نقل می شود.
زمانی که امنیت در افغانستان بدتر می شود، اقلیت های قومی به راحتی می توانند خود را در خط آتش جنگ به نظاره بنشینند. به خصوص، آزار و اذیت، و تبعیض سیستماتیک علیه اعضای اقلیت هزاره شیعه در افغانستان، تاریخ بلندی دارد (نعمت الله ابراهیمی، هزاره ها و حکام افغانستان: شورش، محرومیت و مبارزه برای شناخت (لندن: هورست & کو. 2017)). در فیبروری 2016، "یوناما" (the United Nations Assistance Mission in Afghanistan) گزارش داد که در سال 2015، "یوناما" افزایش شدیدی از آدم ربایی و کشتار شهروندان مربوط به گروه قومی هزاره را به وسیله عوامل ضد دولتی مشاهده کرده است.
یکی از اهداف دشمن و شیوونیست ها، این است که جلو رشد اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ملیت های تاجیک، هزاره و ازبیک و... را بگیرند؛ در این میان با هزاره ها دشمنی شان بیشتر و بی رحمانه تر است، حتی دشمنی با هزاره ها را تا مرز نسل کشی در پلان و گراف استراتژیک خود قرار داده اند، داکتر تقی امینی یکی از اعضای ارشد و عضو شورای عالی مردمی جنبش روشنای در بریزبین در سخنرانی خود به این طرح شوم اشاره کرده و هشدار داد«بعیدنیست ما یکبار دیگر قتل عام را تجربه کنیم».