شراب کرونا
وقتی که در آمریکا درس می خواندم یک شاگرد متوسط بودم، اما پرتلاش و زحمت کش. دوست داشتم که دارو سازی را یاد بگیرم. اما چرا این رشته را دوست داشتم و می خواستم دارو ساز شوم. راستی راستی انگیزه اصلی آن، داستان غم بیماری برونشیت حاد مادرم بود. مادری که مرا در یک منطقه سرد و کوهستانی و قارهٔ سبز جهان به دنیا آورده بود. پدرم تاجری بود که میان چین، هند، قفقاز و مغولستان تا اروپا ادویه هندی و ابریشم خرید و فروش می کرد.
داریوش آشوری
بهتازگی کتابی با عنوانِ «سرگذشتِ زبانِ فارسی در صد سالِ پسین در افغانستان و تاجیکستان» به دستام رسیده است. نویسندهی آن آقای نجم کاویانی است، پژوهشگرِ افغانستانی مقیمِ آلمان. ایشان با آشنایی با کارهای من در بابِ مسائل زبانِ فارسی در روزگارِ امروز، لطف کردهاند و کتاب را برای من هم فرستادهاند و خواستهاند که چیزی در شناساندنِ آن بنویسم.[i] سرگذشتِ زبانِ فارسی کارِ پژوهشی ارزشمندی ست و کتابی ست سودمند برای کسانی، همچون من، که در بارهی سرگذشتِ این زبان در قلمروِ تاریخیِ پهناورِ آن کنجکاو اند، بهویژه در دو کشورِ دیگر که زبانِ فارسی در آنها رسمیتِ دولتی دارد، یعنی افغانستان و تاجیکستان.
حسن رضایی ۲۵ مارچ ۲۰۲۰ ملبورن
بیشتر از ۲۰ روز است که سوزش در گلو و سرفه خشک، سینه ام آزارم می دهد؛ اما هیچ تب و مشکلی جدی احساس نمی کنم ولی از لحاظ روانی کاهی اضطراب دارم. برای تداوی وتقویت سیستم دفاعی جسمی، ظاهراً روزانه، یک یا دو گیلاس، آب لیو و عسل شربت رست کرده، می نوشم. سه بار تا هنوز به داکتر فامیلی ام مراجعه کرده ام. آخرین دوز دوای انتی بیوتیک که داکتر داده بود، دیروز تمام شد.
به نام خداوند دادگر
«جناب آقای احمدی تک ستارهای فداکار و دلسوز قوم است، که همیشه، گوشه گوشههای نمد از مشکلات قوم را برداشتهاست».
امین خادمی
پیشدرآمد:
قدردانی و نیکوداشت، یک امری انتخابی، اخلاقی و پسندیدهی انسانی در جوامع مدرن است. جامعهای که از شخصیتهای علمی، فرهنگی و اقتصادی و یا کسانی که کارکردهای نیک و شایستهای اجتماعی را در زمنیههای صحی، فرهنگی، علمی و هنری انجام میدهد، در واقع یک جامعهی آگاه و مدرن است.
طالبان و موسیقی
حکومت طالبان اولین حکومت تاریخ است که به دست طلاب مدارس دینی در افغانستان ساخته شده است. یکی از پیشزمینههای تشکیل حکومت طالبان ایجاد حکومت مجاهدین بود. به همین دلیل، شباهتهایی میان سیاستهای فرهنگی حکومت مجاهدین و حکومت طالبان وجود دارد. در مورد موسیقی میتوان گفت که سیاست طالبان ادامهی سیاست موسیقی مجاهدین بود. طالبان سیاست مجاهدین را با شدت و حدت بسیار بیشتری پیگیری کردند و در تاریخ سانسور موسیقی در جهان امروز باب جدیدی گشودند. نابود کردن نوار، آلات موسیقی و وسایل پخش موسیقی در دههی نود میلادی از نوآوریهای سیاست فرهنگی طالبان است که پیش از آن در جهان نمونه نداشت. شهرت یافتن افغانستان در آن سالها به کشوری عاری از موسیقی ناشی از همین سیاستها بوده است.