جواد خاوری
دین در هر جامعه، بیش آن که وفادار به نسخه اصلی خود باشد، متأثر از شرایط اجتماعی، اقلیمی و فرهنگی آن جامعه است. اینکه فرقهها و نحلههای مختلف از درون یک دین ظهور میکنند و هر کدام تفاوت فاحشی با بقیه دارد، به معنی سیالیت و تغییرپذیربودن دین است. هر گروه اجتماعی بنا به مصالح، منافع و شرایط زندگی خود، دین را صورتبندی میکند؛ عناصری از آن را کنار می گذارد و عناصر نوی از هویت و فرهنگ خود به آن اضافه می کند. مثلاً اسلام یک عربِ مکی با اسلام یک هزاره بامیانی، از زمین تا آسمان فرق میکند. دین یک صندوق سربستهای نیست که از بدوِ پیدایش در اختیار پیروانش قرار بگیرد و تا ابد به همان صورت، باقی بماند.
اکبر گنجی
منبع: رادیو زمانه ، ۲۲ آبان ۱۳۹۶(با اضافات بسیار)
خطر جنگ جدی است، حتی اگر هیچ کس خواهان آن نباشد. سطح نزاع و مقابله به اندازه ای رسیده است، که یک اشتباه، یا یک برداشت نادرست از عمل رقیب/دشمن، یا اعمال بازیگران بیرون منطقه هم می تواند به جنگی ناخواسته و بزرگ و منطقه ای منتهی شود. چه رسد به این که برخی موفقیت خود را در جنگ می بینند و جنگ به عنوان جنگ برای آنان مطلوب است. کوشش می کنم تا این مدعا را با شواهد و قرائن تأیید کرده و از صلح دفاع کنم.
ادامه مطلب: ایران باید خطر جنگ منطقه ای را جدی گرفته و از آن بگریزد،
هدف اصلی از عزاداری اول خودسازی وبعد پیام رسانی پیام عاشورا با نتایج مثبت باید باشد اگر غیر از این باشد نه تنها عزاداری بی محتوا خواهد شد؛ بلکه نتایج نا خوشایندی را ببار خواهد آورد. عزاداران حسینی دو آتشه، نه در پی خودسازی خویشند ونه به نتایج عزاداری درست ومنطقی میاندیشند، آنهم عزاداری در سرک های جامعه سکولار وبی باور به مذهب.
حسن رضایی
تراژدی خونین عاشورا، یکی از تراژدی هایی است که میلیون ها انسان را در سراسر جهان، در هر آغاز سال ه.ق. بسیج میکند و به پای تریبون های و عظ وخطابهی واعظان و سخنوران میکشاند. میخواهم، در این زمینه، نظری دوست محترمی را روایت کنم. - شاید راضی نباشد، که اسمش را یاد آوری کنم.ـ ایشان، در رابطه با تاریخ سیاسی خاور میانه و اسلام زیاد مطالعه کردهاست. جغرافیای خاور میانه را میداند. روزی باهم در رابطه با عاشورا صحبت میکردیم، ایشان میگفت:«به جای این که مسلمانان و اعراب، در آغاز سال هجرت پیامبر اسلام و تغییر تاریخ اعراب، آغاز سالروز تاریخ انقلاب جهانی اسلام را جشن بگیرند، عزا داری میکنند»؛ زیرا که در سال ۶۱ هجری حسین نوادهی پیامبر اسلام، توسط خود مسلمانان در باری، و لشکریان حاکمیت استبدادی شام و کوفه، در کربلا، همراه یارانش شهید شدند.
برگردان: عرفان ثابتی
درآمد: با برآمدن جمهوری اسلامی، روایت شیعیِ شهادت، که تا آن زمان بیشتر بر مظلومیت امام حسین تأکید میکرد، رنگی سیاسی به خود گرفت و به خدمت اهداف ایدئولوژیک درآمد. در مقابل، روایت آیین بهائی از شهادت، که آن را آخرین چاره برای اثبات صدق عقیده میداند، بهائیان ایران را به "استقامت سازنده" تشویق کرد.[1]
این مقاله به مناسبت 18 سپتامبر، هشتادمین سالگرد تصویب قوانین نژادپرستانه در ایتالیا، منتشر میشود.
در سال 1848، کارلو آلبرتو، پادشاه ایتالیا قانونی را امضاء کرد که بر اساس آن همهی شهروندان ایتالیایی با یکدیگر برابر بودند. نود سال بعد، نوهی او قانون دیگری را تنفیذ کرد که به این برابری پایان داد و بر تفاوت میان شهروندان درجهی یک و دو صحه گذاشت. یهودیان، که تا آن زمان با دیگر هموطنان خود «همسان» بودند، عضو نژادی «متفاوت» و پستتر شمرده شدند. ایتالیا با مشکلات فراوانی دست به گریبان بود و بنیتو موسولینی، نخست وزیر وقت که حاضر به پذیرش اشتباهات خود نبود، میخواست تقصیر را به گردن دیگران بیندازد. بنابراین، با جعل مفهوم نژاد «ناب» ایتالیایی، یهودیان را دشمنان داخلی کشور جلوه داد و مردم را علیه آنها برانگیخت. فاشیستها روی دیوارها مینوشتند: «همهی یهودیان جاسوساند.» و «همهی یهودیان را باید کشت.»
برخورداری انحصاری ملایان از رسانه های سنتی، مانند منبر و مسجد و تکیه خانه، تأثیر شگرف و بی بدیل آنان را برشکل دهی بینش عامه، نفوذ عمیق برلایه های پیچیده ی حوزه ی عمومی و حتا اشراف بر جزئی ترین امور خصوصی توده های مذهبی قایم ساخته است. این تأثیرات را می توان در سیرتِ رفتار، شیوه ی گفتار، الگوی روابط اجتماعی و باورها، آیین ها و مناسک مذهبی شان اندازه گرفت.
نویسنده: محمد رجا رفیق
بنا را بر مختصرمی گذاریم. خرافات به طور خلاصه؛ رفتارو کردارفردی ویا اجتماعی است که پایه ی عقلی ومبنای علمی ندارد.خرافات در سایه وحمایه ای فرهنگ, دین وعقاید که مبنای علمی وعقلی نداشته ویا کمتر دارند, دررفتار اجتماعی مردم انعکاس می یابد. به هر اندازه که جامعه ,از نور دانش وآگاهی بهره مند باشد به همان تناسب خرافات ازروان اجتماعی رخت بر می بندد. در جامعه ای که علم ودانش حضور دارد تمام رفتارها وروابط انسانی بر اساس سنجش, حساب وکتاب عقل وآگاهی انجام می یابد. در چنین جامعه ای, انسان ها معمولا برای انجام رفتار فردی وکردار اجتماعی , سود وزیان آن را می سنجد. بطور نمونه خرافات در جامعه ما این ها است . برای سوگواری در محرم تیغ زنی,زنجیرزنی, قمه زنی,زنجیرانداختن به گردن انسانی که مثل حیوانات درزیارتگاها بادست راه می روند ویا ملای برسراوسوار می شوند. دست بوسی سادات, نحس شمردن روز ها یا تاریخ از ماه مثل چهار شنبه یا تاریخ13 ,آب انداختن از پشت مسافر,پاک نکردن خانه از پشت مسافر برای یک هفته... البته این ها نمونه ها است. در هرآیین ودین وفرهنگی ,منطقه وکشوری, با انواع خرافات مواجه هستیم.
زمانی که یک حزب یا گروه سیاسی به تنهایی تعیین کننده سیاست و حکومت نیست، گروه های چندی با هم ایتلاف میکنند تا سیاست و حکومت را به پیش ببرند. شواری ایتلاف پیشاور و شورای ایتلاف مشهد یادمان هست. ایتلاف شمال نیز. این ایتلافها محصول تکثر سیاسی و نبود محور واحد بودند.
نویسنده: حمزه واعظی کارشناس ارشد امور اجتماعی
ایام محرم، بهانه ای است برای طرح یکسری مقولات که دایما در ذهن و جان مان و نیز در روش و بینش اجتماعی ما خلجان و جریان دارند. پدیده ی محرم و برخی از جلوه های خرافی ناشی از رفتارهای جمعی و باورهای گروهی آن، مهمترین سوژه ای است که فیسبوک نویسان مارا به جدل و جدال وا می دارد.