«در آغاز قرن بیست و یک هنوز ناسازگاری، نفرت، تفرقه، مناقشه و خشونت بسیار زیادی در دنیای ما وجود دارد. نگرانی بنیادی برای دیگران در زندگی فردی و اجتماعی ما راهی طولانی در ساختن جهان به مکان بهتری که با اشتیاق فراوان رویایش را داشتیم خواهد رفت.... ویران و نابود کردن خیلی آسان است. قهرمان کسانی هستند که صلح می کنند و جای ویران کرد می سازند.» نلسون ماندلا

استاد حسن علی عدالت

معلم عزیز شاید به پارلمان برود چون برای این کار زمینه داخلی و خارجی آماده است در داخل مکتب معرفت باعث شهرت نامبرده در میان مردم شده است و با حلقات خاصی که تعیین کننده سیاست در افغانستان هستند رابطه دارد ، در خارج هم معلم محبوب درجه دوم انجو ها در سطح جهان است ، اما در مورد طرح قضیه و معضله علیپور به بیراهه می رود و آدرس غلط می دهد یعنی خود را آدرس می دهد ، معلم عزیز رویشدر کمپین انتخاباتی خود می گوید ( ... علیپور قربانی جفای سیاست مداران ما است ) اگر چنین باشد یکی از همین سیاست مداران جناب معلم عزیز رویش است در حالیکه چنین نیست فرمانده علیپور قربانی جفای سیاست های شوونیزم و فاشیزم است که سیاست مداران ما به شمول معلم عزیز توانایی و تاکتیک زور آزمایی و چانه زدن را با دم و دستگاه شوونیزم و فاشیزم ندارند ، گفته های معلم عزیز شبیه گفتار های ایشان برای کمپین انتخاباتی اشرف غنی احمدزی برای رسیدن به قدرت است ، در آن زمان معلم عزیز مانیفیست حل مسأله کوچی ها را به خورد مردم می داد و اکنون از معضله فرمانده علیپور یاد آوری می کند ، همان گونه که اشرف غنی احمدزی به معلم عزیز نه گفت به همان گونه اگر معلم عزیز در پارلمان برود بازهم خواه اشرف غنی احمدزی و خواه کسی دیگری باشد برای معلم عزیز نه می گوید ، حل معضله علیپور ایجاد یک اتحاد و آدرس سیاسی در میان هزاره ها است که بتوانند مسأله امنیت هزاره ها را با کسانی مطرح کنند که اشرف غنی احمدزی را نان و فرمان می دهند در غیر آن صورت معلم عزیز رویش به چشم اشرف غنی احمدزی دیده است و دیدن دوباره آن فقط تکرار همان دیده اول است .

محمد رفیق رجا

این سخن، از یک معلم؛ قلب آدم را می لرزاند: «من وقتی به پارلمان بروم مسئله ای "علی پور" را حل می کنم».عده ای دیگرمی گویند: علی پور، رهبرخردمند است  که هر چه او بگوید، درست است... سخنرانی های انتخاباتی معمولا، پیام های هوایی و بیان های آتشین دارد. با وعده‌های بی حساب وکتاب وعوام فریبی های بهت آوری همراه است. اما پیام سخن فوق و لرزش قلب آدمی، از این خاطر است که نادانی از پیچیدگی های سیاسی و فهم احساسی از قضایای غیر احساسی و عمیق سرنوشت ما، دامن زندگی مارا رها کردنی نیست. این البته، در صورتی است که به این معلم، حسن نیّت داشته باشی، ورنه گپ روشن است: بی حیایی، چشم در چشم مردم دروغ گفتن، عوام فریبی وبازی با فهم عوام. مشکل زمانی زجر آور است که؛ کچ فهمی  از مغز، یک معلم خوب ، به خرد جمعی نسل ما، سرایت می کند. نتیجه اش این می شود که مردم از آنچه بر سرنوشت او گذشته است و می گذرد غافل می ماند.

ادامه مطلب: نادانی، ناتوانی یا عوام فریبی؟